حضور طولانی کودکان در مهد کودک باعث بدرفتاری در آنها می شود
به گزارش سیناپرس، مارگیت اوردییک (Margit Averdijk) پژوهشگر ارشد این مطالعات می گوید: این امکان وجود دارد که مراقبت بیرونی از کودک قدرت دلبستگی و تعامل کودک و والدین را کاهش دهد. اوردیک همچنین گفت، ممکن است کودکانی که به مراکز مهد کودک یا گروه های بازی می روند، رفتار مشکل ساز را از کودکان دیگر یاد بگیرند و گاهی از آن برای جلب توجه مراقبین استفاده کنند.
این مطالعات شامل حدود ۱۳۰۰ دانش آموز به همراه والدین و معلمان آنها در زوریخ بود. گفتنی است که افراد جوان شرکت کننده بین ۷ تا ۲۰ سال سن داشتند. حدود ۶۷ درصد از کودکان قبل از شروع به مدرسه زمانی را در مهد کودک سپری کرده بودند.به گزارش سیناپرس، از این تعداد، ۳۲ درصد در یک مرکز مراقبت روزانه، ۲۲ درصد به یک گروه بازی رفتند یا توسط یک عضو خارجی خانواده مراقبت شدند، ۱۲ درصد توسط مادران و ۳ درصد توسط آشنایان یا همسایگان مراقبت دریافت کردند.
بر اساس اطلاعات والدین، هرچه کودکان زمان بیشتری را در مهد کودک سپری کرده باشند، احتمال بیشتری دارد که در مدرسه ابتدایی پرخاشگری نشان دهند و علائم اختلال کمبود توجه یا بیش فعالی (ADHD) و اضطراب و افسردگی را تجربه کنند.
در ادامه معلمان اعلام کردند : بیش فعالی، عدم کنترل هیجانات، بی توجهی یا پرخاشگری در دانش آموزان دبستانی که بیش از دو روز در هفته را با یک مربی مهد کودک یا حداقل سه روز در هفته را در یک گروه بازی گذرانده بودند، بیشتر بود.به گزارش سیناپرس،اما جالب است بدانید که رفتار مشکل زا با بزرگ تر شدن بچه ها کاهش یافته و عمدتاً تا سن ۱۳ سالگی ناپدید شد. طبق گزارش های اعلام شده، علائم بیش فعالی تنها مواردی بودند که تا نوجوانی ادامه پیدا کردند.
به گزارش سیناپرس،محققان هیچ ارتباط کلی بین بودن در مهد کودک و مصرف مواد در نوجوانان پیدا نکردند. با این حال، در میان افراد دارای پس زمینه های آسیب پذیر، چنین پیوندی تا بزرگسالی ادامه داشت.
اوردییک در یک بیانیه خبری گفت: مطالعات ما نشان می دهد که احتمالا این کودکان با افزایش سن بیشتر اضطراب یا افسردگی را تجربه کنند، که ممکن است با وجود غیبت والدین حادتر شود.به گزارش سیناپرس، به عنوان یک مطالعه مشاهده ای، این یافته ها فقط ارتباطی بین مراقبت از کودکان و رشد آن ها ایجاد کرده و رابطه علت و معلولی را ثابت نمی کند.
شرح کامل این پژوهش و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصی PLOS ONE منتشر شده است.
مترجم: مهنوش فلاحی پناه
