این پروتئین ها کلید جوانی و سلامتی هستند
به گزارش سیناپرس، با افزایش سن، بدن انسان پس از رسیدن به بزرگسالی شروع به افت کرده که منجر به ابتلا به بیماری های مرتبط با پیری و در نهایت مرگ می شود. جدیدترین تحقیقات نشان می دهد دو پروتئین خون توسط دانشمندان شناسایی شده اند که بر طول عمر و سلامتی ما تأثیر می گذارند.
با توجه به عملکرد این دو پروتئین بر طول عمر، دانشمندان می توانند روی ساخت داروهایی که این پروتئین ها را هدف قرار داده، تمرکز کرده و باعث کند شدن روند پیری شوند.
بسیاری از عوامل پیچیده و مرتبط، از جمله ژنتیک، سبک زندگی، محیط و شانس می توانند میزان پیری و مرگ را تعیین کنند. این مطالعه جدید نقش دو پروتئین در فرآیند پیری را مشخص کرده که می تواند در جهت به تاخیر انداختن این روند موثر باشد. به گزارش sinapress، برخی از افراد به دلیل دی ان ای به ارث برده از والدین خود به طور طبیعی دارای سطوح بالاتر یا پایین تری از این پروتئین های خاص هستند. به گزارش سیناپرس، این سطوح پروتئین به نوبه خود می تواند بر سلامت فرد تأثیر بگذارد.
محققان دانشگاه ادینبورگ نتایج شش مطالعه ژنتیکی بزرگ را در مورد پیری انسان مطالعه، بررسی و ترکیب کردند که هر کدام حاوی اطلاعات ژنتیکی صدها هزار نفر بود.در میان ۸۵۷ پروتئین مورد مطالعه، محققان دو پروتئین را شناسایی کردند که اثرات منفی قابل توجهی در معیارهای مختلف پیری داشتند.
افرادی که افزایش سطح این پروتئین ها را از طریق دی ان ای به ارث برده، داشتند، از سلامتی ضعیف تری برخوردار بودند و نسبت به افرادی که سطح کمتری از این پروتئین ها رانشان می دادند، از عمر نسبتا کوتاه تری بهره مند بودند.
اولین پروتئین به نام آپولیپوپروتئین ((LPA است که در کبد ساخته شده و تصور می شود در لخته شدن خون نقش دارد.
به گزارش سیناپرس، سطوح بالای آپولیپوپروتئین می تواند خطر آترواسکلروز، شرایطی که در آن شریان ها با چربی ها مسدود شده و باعث ایجاد بیماری قلبی و سکته می شود را افزایش دهد.
دومین پروتئین، مولکول چسبنده سلول عروقی۱ (VCAM1) است که عمدتاً در سطوح سلول های اندوتلیال، یک لایه تک سلولی پوشاننده رگ های خونی، یافت می شود. این پروتئین انبساط و جمع شدن عروق را کنترل کرده و عملکردش در لخته شدن خون و واکنش سیستم ایمنی قابل مشاهده است. سطوح این پروتئین زمانی افزایش می یابد که بدن سیگنال هایی ارسال کند که نشان دهنده شناسایی عفونت باشد، در این زمان پروتئین مذکور به سلول های ایمنی اجازه می دهد از لایه اندوتلیال عبور کرده و عملیات خود را آغاز کنند.
محققان معتقدند داروهایی که برای درمان بیماری ها با کاهش سطوح آپولیپوپروتئین و مولکول چسبنده سلول عروقی۱ استفاده می شوند، می توانند مزایای بیشتری در بهبود کیفیت و طول عمر داشته باشند.
دکتر پل تیمرز (Paul Timmers)، محقق ارشد واحد ژنتیک انسانی شورای تحقیقات پزشکی دانشگاه ادینبورگ، اظهار داشت: به گزارش سیناپرس، شناسایی این دو پروتئین کلیدی می تواند به افزایش سال های سالم زندگی کمک کند.داروهایی که این سطوح پروتئین را در خون ما کاهش می دهند می توانند به افراد عادی اجازه دهند به همان اندازه سالم و طولانی زندگی کنند که افراد خوش شانس با سطوح ژنتیکی پایین پروتئین های LPA و VCAM1 متولد شده اند.
به اعتقاد پروفسور جیم ویلسون (Jim Wilson)، رئیس بخش ژنتیک انسانی مؤسسه آشر دانشگاه ادینبورگ، این مطالعه قدرت ژنتیک مدرن را برای شناسایی دو هدف بالقوه جهت ساخت داروهای آینده برای افزایش طول عمر نشان می دهد.
شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله طبیعت پیری (Nature Aging) منتشر شده و قابل دسترس است.
مترجم: زهرا همراز
منبع: sciencedaily
