تهیه آب آشامیدنی از فاضلاب با کمک بیو فیلترها
مقامات ناسا از انجام آزمایشی در ایستگاه فضایی بین المللی در هفته جاری خبر می دهند که در جهت رفع مشکل تصفیه آب انجام خواهد شد . به اعتقاد کارشناسان ، انجام این آزمایش مذکور می تواند به حل مشکل مناطقی که با کمبود آب مواجه هستند، کمک کند تا آب را بدون انجام فیلتر کردن مواد شیمیایی ، نمک و دیگر آلاینده ها از طریق سیستم و دستگاه فیلرینگ و با روشی بهتر مورد مصرف قرار دهند. حتی این روش می تواند افرادی که در مناطقی که دچار خشکسالی شده و با کمبود آب مواجه هستند و هیچگونه منابع جدید آبی در اختیار ندارند را نیز نجات دهد.
قابل توجه است که در آزمایش تصفیه و فیلتریگ آب از سیستم aquaporins استفاده شده است . سیستم aquaporins پروتئین های غشای جدایی ناپذیر از یک خانواده بزرگتر از پروتئین طبیعی عمده (MIP) بوده که به شکل منافذ موجود در غشاء سلول های بیولوژیکی هستند . در واقع aquaporins یا پروتئین های غشای جدایی ناپذیر ، کانال های کوچکی در سلول های انسان و گیاه هستند که تنها به مولکول های آب اجازه می دهند تا از غشای سلولی عبور کنند .
بر اساس گزارش ارائه شده از سوی مایکل فلین (Michael Flynn)، دانشمند فیزیک مرکز تحقیقات Ames ناسا (NASA’s Ames Research Center)، در این آزمایش ها ، غشاء و فرآیندهای غشایی aquaporin بهتر از تصفیه آلاینده ها در سیستم های فیلتر کننده ای که در حال حاضر مبتنی بر فیلتر کربن در ایستگاه فضایی بین المللی انجام می گیرد، عمل می کند.
به اعتقاد مایکل فلین ، فیلتر جدید aquaporin از عمر قطعی طولانی تری برخوردار است و در دوران ماموریت نیاز تعویض فیلتر را از بین می برد. او در توضیحاتش می گوید: « اگر شما بخواهید به سیاره مریخ بروید ، در آنجا تدارکات و امکانات اضافی وجود ندارد. به همین دلیل ما نیازمند سیستم تامین و تصفیه آب معتبر و مناسبی هستیم که از قطعات یدکی و جانبی برخوردار نباشد. »
قابل توجه است که در حال حاضر فضانوردان در فضا از بازیافت همه آب موجودی خود در فضاپیما و ایستگاه فضایی بین المللی استفاده می کنند که شامل آب ادرار و بخار آب ناشی از تنفس فضانوردان در بخش کابین کوچک اقامتگاه می شود. با این حال در ماه های اخیر، فضانوردان ایستگاه فضایی بین المللی به دلیل به تاخیر افتادن ارسال لوازم مورد نیاز و قطعات یدکی و جانبی همچون فیلترهای جدید در بازیافت آب دچار مشکل شده اند .
علاوه بر این ناسا متوجه شده است که از تجزیه مواد چرمی ، چسب ، پلاستیک و قطعات لاستیکی در ایستگاه فضایی ، یک ترکیب غیر سمی به نام دی اتیل فتالات (diethyl phthalate) ایجاد می شود که فلین آن را مانند بوی خودروی نو (new-car smell) توصیف می کند. در صورتی که بگوییم این ترکیب غیر سمی برای سلامت انسان مضر نباشد ، مشکلی که مطرح می شود، این است که ترکیب دی اتیل فتالات (diethyl phthalate) می تواند سایر مواد شیمیایی در سیستم آب را تحت تاثیر قرار دهد.
منبع
