حل یک معمای هزار و ششصد ساله توسط دانشمندان
به گزارش سینا پرس فارس، سونگ نمونه‌های متعددی از مجسمه‌های باستانی را دیده است که به اسب‌های رقصنده احترام می‌گذارند که از سال ۲۰۲ قبل از میلاد مسیح فرمانروایان را سرگرم می‌کردند. اما به گفته او، دیگران منگوله پیشانی ندارند. ممکنه است بعدا اضافه شده باشد.
سونگ گفت: من معتقد بودم که این یک اشتباه است. منگوله در موقعیت مناسبی قرار نداشت.» «این قطعات خیلی قدیمی هستند. آنها اغلب تعمیرات زیادی را پشت سر می گذارند.
به گفته سانگ، اسب رقصنده در سال 1997 توسط یک مجموعه دار به موزه سینسیناتی اهدا شد و منشا آن از سلسله تانگ است، زمانی که چنین مجسمه هایی به طور خاص با هدف دفن خانواده سلطنتی پس از مرگ آنها سفارش داده شد.
اسب های رقصنده برای حرکت در زمان با ضرب طبل آموزش دیده بودند. سونگ گفت که امپراتور ژوان زونگ از قرن هشتم به قدری عاشق اسب بود که اصطبلی بیش از 40000 اسب داشت. برای یک جشن تولد، او گروهی متشکل از 400 اسب رقصنده را دعوت کرد تا «آواز جام واژگون» را اجرا کنند.
سونگ گفت: «در جریان پایانی دراماتیک، یک اسب زانوهایش را خم می‌کرد و فنجانی را در دهانش می‌فشرد و به حاکم شراب تقدیم می‌کرد تا برایش طول عمر آرزو کند.» "این تبدیل به یک آیین شد."
اسب سفالی موزه با یک پتو و مواد ابریشمی روان پوشانده شده است که در آن اغلب رکاب آویزان است. ده منگوله مخروطی شکل اسب را به همان رنگ قرمز مایل به دم کوتاه و یال بلندش تزئین می کند.
رکتنوالد با سابقه ای در باستان شناسی و شیمی گفت که می داند چگونه جدیدترین تکنیک های علمی به روشن کردن آثار باستانی کمک می کند.
محققان مجموعه‌ای از آزمایش‌های مولکولی، شیمیایی و کانی‌شناسی این شاهکار و ویژگی‌های آن را با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته مانند پراش پودر پرتو ایکس، کروماتوگرافی یونی و طیف‌سنجی رامان به کار گرفتند.
رکتنوالد گفت که موزه تصمیم گرفت تا منگوله را با توجه به آنچه در مورد آثار هنری اصلی می‌دانند حذف کند. در زیر منگوله، رکتنوالد سطح صافی را یافت که هیچ نشانه‌ای از نمره گذاری در زیر تزیینات مجسمه‌ای دیده نمی‌شود، که شواهد بیشتری را ارائه می‌دهد که نشان می‌دهد منگوله یک افزوده بعدی است.
رکتن والد گفت که محققان همچنین کشف کردند که دو منگوله دیگر در زمان‌های مختلف تعمیر شده‌اند که نشان می‌دهد این مجسمه در طول قرن‌های متمادی موضوع تلاش‌های مرمتی متعددی بوده است.
مترجم: فاطمه خداپرست
منبع: scitechdaily
