شناسایی مکان سلول های بنیادی توسط نقشه سه بعدی

به گزارش سیناپرس اصفهان به نقل از مد گجت، دانشمندان درمؤسسه جانز هاپکینز از ترکیب تکنیک برچسب گذاری مولکولی و تصویربرداری برای ایجاد نقشه سه بعدی از رگ های خونی جمجمه موش استفاده کردند. روش آنها محل تجمع سلول های بنیادی را نشان می دهد که به محققان کمک می کند تا بتوانند نحوه رفتار رگ های خونی و سلول ها را در بیماری ها و یا آسیب های متفاوت درک کنند.

محققان به رشته مهندسی بافت به منظور جایگزینی و ترمیم استخوان از دست رفته علاقه مند هستند و این روش به آنها کمک خواهد کرد تا به چگونگی ترمیم نواقص استخوانی بپردازند.

درک چگونگی توزیع انواع سلول ها و رگ های خونی خاص در بدن کار آسانی نیست و نقشه  دقیق آن را به سختی می توان بدست آورد. بافت های بدن ما شفاف نیستند و به راحتی اجازه مشاهده جزئیات را نمی دهند.

کالبد شکافی بافت‌ امکان کاوش آن را فراهم می‌کند، اما به ساختارهای ظریفی که می‌خواهیم ببینیم آسیب می‌زند و به ‌دست آوردن تصویری از بافت مورد نظر را دشوار می‌کند.

وارن گریسون، محقق این مطالعه گفت: ما باید اتفاقات داخل جمجمه را مانند مکان‌ نسبی رگ‌های خونی و سلول‌ها و نحوه تغییر سازمان آنها در حین آسیب و در طول زمان مشاهده کنیم.

برای دستیابی به این هدف، تیم او مجموعه‌ای از مراحل پردازش بافت، رنگ‌آمیزی و تصویر برداری را ایجاد کرده است که به آن‌ها اجازه می‌دهد نقشه‌های سه بعدی چشمگیری از عروق و سلول‌های داخل جمجمه ایجاد کنند.

برای شروع، این تیم از رنگ‌های ایمونوفلورسانس برای برچسب‌گذاری انواع سلول‌ها و رگ‌های خونی خاص با برچسب‌های شناسایی استفاده کردند. آنها سپس از یک ماده شیمیایی استفاده کردند که کدورت بافت را کاهش می دهد و اجازه می دهد نور به درون آن نفوذ کند. محققان بافت پاک شده را شبیه شیشه توصیف می کنند.

در نهایت، آنها از یک میکروسکوپ صفحه نوری برای به دست آوردن تصاویری با وضوح بالا از ناحیه جمجمه استفاده کردند.

الکساندرا ریندون، محقق دیگری که در این مطالعه دخیل بود، گفت: این ابزار به ما کمک می‌کند از خراب شدن رنگ فلورسنت زمانی که بافت‌ها برای مدت طولانی در معرض منابع نور قرار می‌گیرند، جلوگیری کنیم.

نتایج کاملاً چشمگیر هستند و محققان از این نقشه برای شناسایی حفره‌های داخل جمجمه استفاده کردند که حاوی جوامعی از سلول‌های بنیادی است. آ‌ن‌ها چنین مناطقی را هدف قرار می دهند تا بتوانند در هنگام ترمیم عیوب جمجمه به روند بهبودی آن کمک کنند.

این جامعه از سلول های بنیادی که قبلًا ناشناخته بودند در نزدیکی کانال های ترنسکورتیکال(transcortical ) داخل جمجمه قرار دارند.

مترجم: هاجر غفاری