روز جهانی استاندارد
روز جهانی استاندارد
اندیشه تشکیل سازمان بین المللی استاندارد در چهاردهم اکتبر سال 1947 در نشست رؤسای مؤسسه های استاندارد بیست و پنج کشور در لندن شکل گرفت. مقر این سازمان در ژنو می باشد. از سال 1970، چهاردهم اکتبر برابر با 22 مهر به نام روز جهانی استاندارد تعیین و نامگذاری شد.استاندارد و استاندارد کردن، از پایه های علم و فن آوری است که در پیشرفت صنعت و اقتصاد نقشی بسزا دارد.
استاندارد عبارت است از: نظمی مبتنی بر نتایج ثابت علوم، فنون و تجربه های بشری که به صورت قواعد، مقررات و نظام هایی به منظور ایجاد هماهنگی و وحدت رویه، افزایش میزان تفاهم، تسهیل ارتباطات، توسعه صنعت، صرفه جویی در اقتصاد ملی و حفظ سلامت و ایمنی عمومی به کار رود.
در ایران برای اولین بار با تصویب قانون اوزان و مقیاس ها در سال 1304 شمسی، تشکیلات سازمانی که بعداً به مؤسسه مستقل استاندارد و تحقیقات صنعتی کشور تغییر شکل داد، پایهریزی شد.
در سالهای 1324 و 1332 به لحاظ اهمیت یافتن نظارت بر ویـژگیها و کیفیت کالاهای صادراتی و وارداتی هسته های تکامل یافته در موسسه به صورت یک اداره در وزارت بازرگانی شکل گرفت و در ادامه با تصویب قانون «تاسیس مؤسسه استاندارد ایران» مسوولیت ها و چارچوب های مستقل در قالب هدفهای ملی تعیین و موسسه به صورت ساختاری مستقل شروع به فعالیت کرد.
عضویت ایران در سازمان بینالمللی استاندارد ISO در سال 1343 تحقق یافت و به تدریج با عضویت در بیش از 106 کمیته فنی اصلی و فرعی و عضویت فعال و به عنوان عضو ناظر در 140 کمیته فنی اصلی و فرعی و پذیرش مسئولیت دبیرخانه کمیته ¬های فنی ISO/TCI134 و ISO/TC217 و ISO/TC91، فعالیتهای آن، توسعه یافته است.
تشکیل سازمان بین المللی استاندارد
سازمان بین المللی استاندارد از جمله مجامعی است که بعد از جنگ جهانی دوم در 14 اکتبر 1946م تأسیس شده است. این سازمان که براساس حروف اول آن، ایزو نامیده میشود، مهمترین سازمان جهانی در رشته تدوین و تعمیم استاندارد در سطح بین المللی است.
ایزو در تمام رشته ها به جز رشته برق و الکترونیک و مواد دارویى فعالیت دارد و رشته های یاد شده بر عهده دو سازمان بین المللی الکترونیک و سازمان بهداشت جهانی است. علاوه بر کمیته های فنی، تعدادی کمیته های عمومی نیز زیر نظر شورای ایزو تشکیل شده تا درباره مسائل عمومی، فنی و اداری این سازمان بررسی و مطالعه نمایند. پیشنهادات این کمیته ها برای تصویب، به شورا عرضه میگردد. مقر سازمان بین المللی استاندارد در شهر "ژنو" واقع در کشور سوئیس است.
کشف کلر
کلر (از واژه یونانی χλωρος به معنی زرد مایل به سبز) را Carl Wilhelm Scheele در سال ۱۷۷۴ کشف کرد و اشتباهاً تصور شد این عنصر حاوی اکسیژن است. Humphry Davy در سال ۱۸۱۰ نام کلر را برای این ماده انتخاب کرد و اصرار داشت که این ماده در واقع یک عنصر است.
کلر عنصر شیمایی با عدد اتمی ۱۷ است که به صورت Cl نوشته می شود این عنصر در گروه ۱۷(هالوژن ها) جدول تناوبی قرار دارد چون یون کلر قسمتی از نمک و ترکیبات دیگر است به وفور در طبیعت یافت می شود و کاربرد فراوانی در زندگی بشر دارد.
کلر در فرم عنصری خود(Cl2) تحت شرایط استاندارد ،کلرید(oxidant) قوی است که برای سفید سازی پارچه ها و به عنوان ضد عفونی کننده به عنوان یک عامل مهم در صنعت کاربرد دارد.گاز کلر زرد مایل به سبز است، دو و نیم مرتبه از هوا سنگین تر، دارای بوی بسیار بد و خفه کننده و بسیار سمی است. این عنصر عاملی اکسید کننده، سفیدکننده و گندزدا است. کلر بهعنوان بخشی از نمکهای طعام و ترکیبات دیگر به مقدار زیادی در طبیعت و لزوماً در بیشتر جانداران وجود دارد. کلر به عنوان ماده ضد عفونی کننده رایج در استخرهای شنا برای تمیزی و بهداشت آن ها مورد استفاده قرار می گیرد، گاهی در اتمسفر فوقانی ترکیبات کلرداری مانند کلرفلوئورکربن وجود دارند که در تخریب لایه اوزون موثرند.
