ارتباط عمل پیوند عضو با سرطان پوست
ملانوما مرگباترین نوع سرطان پوست است. با اینکه تنها 2 درصد از تمام موارد سرطان پوست به ملانوما مربوط می‌شود اما بیشترین آمار مرگ و میر را دارد. پژوهشگران تخمین زده‌اند که میزان ابتلا به ملانوما در سال جاری در ایالات متحده 73870 مورد جدید است که تقریبا 10000 مورد آن به مرگ منجر خواهد شد.
تحقیقات قبلی نیز نشان داده بودند که افراد تحت عمل پیوند عضو بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به ملانوما هستند اما دلیل آن، «آزمایش غربالگری» معرفی شده بود. آزمایشهای غربالگری، آزمایش‌هایی با حساسیت بالا ولی دقت کمتر هستند که در برخی موارد ضرورت پیدا می‌کنند، مانند زمانی که هزینه آزمایش دقیق بسیار بالا باشد.
از آنجا که هنوز معلوم نیست که ملانوما به وسیله یک ویروس ایجاد می‌شود یا خیر، در تحقیقات قبلی تصور برخی بر این بود که ملانوما در افرادی که پیوند عضو انجام داده‌اند به دلیل آزمایش غربالگری افزایش می‌یابد، زیرا این آزمایش‌ها چندان دقیق نیستند.
یافته‌های این مطالعه با نتایج تحقیقات گذشته در تناقض است. زیرا دانشمندان دریافتند که بیشترین خطر برای ملانومای موضعی – که به احتمال زیاد در طول غربالگری شناسایی می‌شود – نیست، بلکه برای نوعی از ملانوما است که به ملانومای منطقه‌ای موسوم است و در حال گسترش یافتن است.
برای رسیدن به این یافته‌ها، تیم پژوهشی اطلاعات مربوط به 139991 نفر سفیدپوست غیر اسپانیایی را که تحت عمل پیوند عضو قرار گرفته و بین سالهای 1987 تا 2010 در مطالعه شرکت کرده بودند، تجزیه و تحلیل کردند.
محققان 519 مورد ملانوما در بین این شرکت‌کنندگان شناسایی و عوامل خطرساز این بیماری را در آنها ارزیابی کردند. پس از آن میزان احتمال بروز ملانوما در این افراد با کل جمعیت ایالات متحده مقایسه شد و معلوم شد که افراد تحت عمل پیوند عضو دو برابر بیشتر از افراد عادی در معرض ابتلا به ملانوما هستند.
در مرحله بعد، تیم پژوهشی از یک مجموعه اطلاعات مختلف، شامل 182 نفر مبتلا به ملانوما با عمل پیوند عضو و 130000 نفر افراد عادی مبتلا به ملانوما به منظور مقایسه نتایج این بیماران به مدت 15 سال استفاده کردند.
بر اساس نتایج به دست آمده، ملانوما سبب مرگ 27 درصد از کسانی که عمل پیوند عضو انجام داده بودند شده بود در حالیکه این میزان برای افراد عادی، 12 درصد بود.
به طور کلی میزان خطر ابتلا به ملانوما برای افراد تحت عمل پیوند عضو سه برابر بیشتر از سایرین بود. همچنین احتمال خطر تشخیص ملانوما مرحله 2 یا 3 – مرحله‌ای از ملانوما که در منطقه شروع خود پخش شده و هنوز در کل بدن منتشر نشده است – برای این افراد 4 برابر بیشتر از افراد عادی است. این نوع ملانوما معمولا در 4 سال اول انجام پیوند رخ می‌دهد.
بر اساس یافته‌های مطالعه، تشخیص مرحله بعدی ملانوما در این بیماران با مصرف داروهای تضعیف‌کننده سیستم ایمنی بدن که در آن عملکرد نوعی از سلولهای ایمنی موسوم به سلول T متوقف می‌شود، در ارتباط است.
یکی از این داروها «آزاتیوپرین» نام دارد که سبب حساس‌تر شدن پوست نسبت به اشعه ماوراءبنفش می‌شود و یک عامل خطرناک برای بروز ملانوما به شمار می‌رود.
تضعیف سیستم ایمنی بدن سبب تهاجمی‌تر شدن ملانوما می‌شود
از آنجا که ممکن است ملانوما در این بیماران قبل از انجام عمل پیوند شروع شود، تیم پژوهشی بر این باورند که بیماران پیش از انجام عمل پیوند باید برای انجام آزمایشهای غربالگری برای ملانوما فراخوانده شوند تا اگر به ملانوما مبتلا هستند ابتدا آن را درمان کنند و به این ترتیب از گسترش آن جلوگیری شود. همچنین نظارت دقیق بر این بیماران پس از پیوند به ویژه در 4 سال اول ضروری است.
پژوهشگران تاکید می‌کنند که افراد باید شیوه‌های ایمنی در برابر نور خورشید – مانند استفاده از کرم ضد آفتاب و لباس‌های محافظ مانند کلاه و عینک – را جدی بگیرند.
این پژوهش در نشریه Journal of Investigative Dermatology منتشر شده است.
No tags for this post.
