تغییر ترکیب زمین از طریق گیاهان خشکی‌زی
به گزارش سیناپرس اردبیل، تکامل گیاهان خشکی در حدود 430 میلیون سال پیش در دوره سیلورین رخ داد، زمانی که آمریکای شمالی و اروپا در خشکی به نام پانگایا به هم پیوستند. تکثیر گیاهان زیست کره زمین را به طور کامل دگرگون کرد. آن بخش هایی از سطح سیاره که در آن حیات رشد می کند راه را برای ظهور دایناسورها در حدود 200 میلیون سال بعد هموار کرد.
دکتر کریستوفر اسپنسر، استادیار دانشگاه کوئینز در کینگستون، انتاریو، نویسنده اصلی این مطالعه می‌گوید: «گیاهان تغییرات اساسی در سیستم‌های رودخانه‌ای ایجاد کردند و باعث ایجاد رودخانه‌های پرپیچ‌وخم و دشت‌های سیل‌آلود و همچنین خاک‌های ضخیم‌تر شدند. این تغییر با توسعه سیستم‌های ریشه‌زایی گیاهان مرتبط بود که به تولید مقادیر عظیم گل (با شکستن سنگ‌ها) و تثبیت کانال‌های رودخانه‌ای که این گل را برای دوره‌های طولانی مسدود می‌کرد، کمک کرد».
این تیم تشخیص داد که سطح زمین و عمق درونی زمین توسط تکتونیک صفحه‌ای به هم مرتبط هستند. رودخانه‌ها گل را به اقیانوس‌ها می‌ریزند و این گل سپس به داخل مذاب زمین (یا گوشته) در مناطق فرورانش کشیده می‌شود، جایی که ذوب می‌شود تا سنگ‌های جدید تشکیل شود. دکتر تام گرنون، دانشیار علوم زمین در دانشگاه ساوتهمپتون و یکی از نویسندگان این مطالعه می‌گوید وقتی این سنگ‌ها متبلور می‌شوند، در بقایای تاریخ گذشته خود به دام می‌افتند.
برای آزمایش این ایده، این تیم پایگاه داده ای از بیش از پنج هزار کریستال زیرکون را که در ماگما در مناطق فرورانش تشکیل شده بودند، مورد مطالعه قرار دادند. اساساً "کپسول های زمانی" که اطلاعات حیاتی را در مورد شرایط شیمیایی حاکم بر زمین هنگام کریستال شدن حفظ می کنند. این تیم شواهد قانع‌کننده‌ای مبنی بر تغییر چشمگیر در ترکیب سنگ‌هایی که قاره‌های زمین را تشکیل می‌دهند، کشف کردند که تقریباً دقیقاً همزمان با شروع گیاهان خشکی است.
شایان ذکر است، دانشمندان همچنین دریافتند که ویژگی‌های شیمیایی کریستال‌های زیرکون تولید شده در این زمان نشان‌دهنده کندی قابل‌توجهی در انتقال رسوب به اقیانوس‌ها است، درست همانطور که آنها فرضیه‌ای داشتند. محققان نشان می دهند که پوشش گیاهی نه تنها سطح زمین، بلکه پویایی ذوب در گوشته زمین را نیز تغییر داده است. دکتر اسپنسر در پایان می‌گوید: «این شگفت‌انگیز است که فکر کنیم سبز شدن قاره‌ها در اعماق زمین احساس شده است. امید است که این پیوند ناشناخته قبلی بین محیط داخلی و سطح زمین باعث مطالعه بیشتر شود.
یافته های محققان در مجله Nature Geoscience منتشر شده است.
منبع:SCIENCE DAILY
مترجم: پرینا نصرتی
