دنیای دیجیتال اندازه فیزیکی زمین را تغییر می دهد
به گزارش سیناپرس، در ۲۴ ساعت گذشته، مردم بیش از ۷۲۰ هزار ساعت فیلم را در یوتیوب آپلود کردند. طبق محاسباتی که توسط ملوین ووپسون (Melvin Vopson) فیزیکدان دانشگاه پورتسموث انجام شد، این حجم واقعی از تصاویر بصری همراه با نیم میلیارد توییت، متن های بی شمار، میلیاردها پیام واتس اپی و هر بیت و بایت دیگری از اطلاعاتی که ایجاد کرده ایم می تواند سیاره ما را سنگین تر کند.
آزمایشی که اخیراً توسط ووپسون بر اساس انفجارهای پادماده پیشنهاد شده است ممکن است تا حدودی جامعه علمی را متقاعد کند که اطلاعات نه تنها ممکن است جرم داشته باشند بلکه می توانند حالت جدیدی از ماده باشند.
به گزارش سیناپرس، تئوری اطلاعات، مفهوم آسانی برای هضم نیست. ما به راحتی می توانیم دانلود کدی از یک ها و صفرها را تصور کنیم که به رایانه مان دستور می دهد چه صداها و تصاویری را نمایش دهد، اما اطلاعات ممکن است برای چیزهای غیر دیجیتالی نیز اعمال شود مانند ویژگی‌هایی که به ذرات می گویند چگونه رفتار کنند. این امر آن را به عامل مهمی در توصیف مواردی مانند میزان نظم و تغییرات انرژی تشکیل دهنده یک سیستم تبدیل می کند.
در اوایل دهه ۱۹۶۰ میلادی، فیزیکدان آلمانی-آمریکایی، رولف لاندوئر (Rolf Landauer) حداقل تغییر انرژی را برای پاک کردن اطلاعات از هر نوع سیستمی پیش بینی کرد. اگرچه ممکن است درک کوچکی به نظر برسد، اما پیامدهای آن عمیق بوده و از دست دادن اطلاعات را با انتشار تشعشعات گرما در سطحی اساسی مرتبط می کند.
به گزارش سیناپرس، آزمایش ها در طول سال ها استدلال لاندوئر را تا سطح کوانتومی تأیید کردند که نشان می دهد حداقل چیزی در مقدار اساسی انرژی مرتبط با تغییر اطلاعات وجود دارد.
اگر حساب انیشتین را نیز در نظر بگیریم، همانطور که ووپسون می گوید، تغییر اساسی در انرژی باید معادل تغییر جرم باشد، به این معنی که تمام اطلاعاتی که هر روز ایجاد می کنیم مقدار بسیار ناچیز اما غیر صفر جرم را به سیاره ما تحمیل می کند.
در نهایت، انباشت تصاعدی ویدیوها، مطالب ویکی پدیا، بیف‌های توییتر و آهنگ‌های تیک تاک در آینده ای دور منجر به عواقب تکان دهنده‌ای خواهد شد. رشد نامحدود دیجیتال نیز به این معناست که بخش قابل توجهی از جرم زمین در نهایت به شکل اطلاعات دیجیتال خواهد بود.
در واقع، برخی از کارشناسان پیش بینی می کنند که در ۳۵۰ سال آینده وزن بیت‌های دیجیتال ما می تواند از همه اتم‌های روی زمین بیشتر باشد. به گزارش خبرگزاری سینا، تشخیص تغییرات بسیار جزئی جرمی که برای سیستم های ذخیره سازی متراکم اطلاعات امروزی پیش بینی می شود، هنوز فراتر از توانایی‌های ما است. اما آزمایش جدیدی که توسط ووپسون پیشنهاد شد ممکن است همه این موارد را تغییر دهد و پیش بینی لاندوئر را برای ذرات بنیادی به کار گیرد.
ووپسون می گوید: اطلاعات یک الکترون ۲۲ میلیون بار کوچکتر از جرم آن است، اما ما می توانیم محتوای اطلاعات را با پاک کردن آن اندازه گیری کنیم. ما می دانیم که وقتی یک ذره از ماده با یک ذره پادماده برخورد کند، آنها یکدیگر را از بین می برند.
یافتن نوعی مولفه انرژی ذاتی و مبتنی بر اطلاعات به عنوان یک ویژگی اساسی ماده نیز ممکن است به عنوان نوع جدیدی از حالت فیزیکی تلقی شود. اتم ها نه تنها می توانند به صورت جامد با هم متحد شده، یا به صورت مایعات و گازها جریان پیدا کنند و به صورت پلاسما پراکنده شوند. آن ها همچنین می توانند به عنوان حامل اطلاعات بی نظمی را کاهش دهند.
به گزارش سیناپرس، تا زمانی که این آزمایش انجام نشود این فرضیه یک ایده بحث برانگیز باقی خواهد ماند، اما اگر ثابت شود که درست است می تواند عواقب واقعاً عظیمی در بر داشته باشد.
شرح کامل این تحقیق در مجله تخصصی AIP Advances منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
