ماجراجویی از فضا تا اعماق آب

پس از غواصی از نظر فیزیولوژیکی فعل و انفعالاتی در بدن ایجاد می شود که این فعل و انفعالات می تواند خط قرمزی مبنی بر این باشد که فرد تا چه مدت می تواند زیر آب فعالیت کند. این تغییرات ناشی از مجموعه اتفاقاتی است که در این شرایط وضع فیزیولوژیکی فرد را تحت تاثیر قرار می دهد. این اتفاقات می تواند ترس از دیدن یک موجود، نشت کپسول غواصی یا پاره شدن رگولاتور این کپسول باشد. این شرایط استرس و فشار روحی و روانی زیادی را به غواص منتقل می کند که در نهایت موجب تغییر عملکرد سیستم تنفسی و به پایان رسیدن محتوای کپسول تنفسی می شود و این وضع ایجاد شده بدن را در معرض خطر قرار می دهد.

اگر بخواهید غواصی کنید و هدف شما رفتن به اعماق زیاد دریا باشد باید به این نکته توجه داشته باشید که در اعماق دریا به ازای هر ده متر فشار اتمسفری، یک اتمسفر فشار آب زیاد می شود که این فشار به بدن منتقل می شود. وقتی صحبت از سفر به عمق می شود نباید تصور کرد که بدون همراه داشتن امکانات و تجهیزات ضروری این عمق می تواند بیشتر از 40 یا 50 متر باشد.

این شرایط بدن و بخصوص پرده گوش را تحت تاثیر قرار می دهد. اگر فرد مراقب نباشد ممکن است این شرایط به پارگی پرده گوش او منجر شود.

حتی امکان دارد در مواردی فرد با خطر ایست قلبی مواجه شود. این خطری است که در همان لحظه پیش می آید. علاوه بر این وقتی کار غواصی به پایان می رسد و غواص می خواهد ناگهان خودش را از عمق 40 متری به سطح آب برساند باید این نکته را در نظر داشته باشد که در این لحظه شش ها دائم در حال انبساط هستند و اگر غواص بخواهد ناگهان خود را به سطح آب برساند ممکن است شش ها پاره شود. به این ترتیب غواص باید در اعماق مختلف توقف هایی داشته باشد.

همه این شرایط دست به دست هم می دهد تا محیط دریا را برای غواص به یک محیط پرماجرا تبدیل کند. علاوه بر این، غواص در این محیط با انواع و اقسام موجودات مختلف مواجه می شود؛ موجوداتی که شاید پیش از این آنها را ندیده باشد. بعضی از این موجودات بسیار خطرناک هستند. برای مثال در خلیج فارس ماهی هایی داریم که دندان های تیزی دارند و اطراف غواص پرسه می زنند.

اگر این ماهی ها به غواص حمله کنند ممکن است به رگولاتور کپسول غواصی صدمه بزنند. مواجهه با موجودات مختلف مانند مارماهی موری یا عقرب ماهی های ساکن جزایر مرجانی که سمی هستند و عکس العملی که غواص از جانب آنها دریافت می کند خطری در کمین غواص های ماجراجو است.

گاهی غواص در آب شناور است، گاهی نیز در بستر دریا ساکن می شود و از محیط پیرامون اطلاعی ندارد. اگر به دلیل جراحت وارد شده به غواص در یک منطقه مرجانی، غواص دچار خونریزی شود و این منطقه زیستگاه کوسه ها باشد، از کیلومترها دورتر توجه کوسه ها جلب شده و غواص مورد حمله کوسه ها قرار می گیرد. ممکن است در بستر دریا تعداد زیادی توتیای دریایی وجود داشته باشد. اگر غواص بدون توجه پای خود را روی آنها قرار دهد بشدت آسیب دیده و ممکن است محل آسیب دیده دچار عفونت شدید شود. در دریای عمان عروس دریایی زیاد دیده می شود. اگر گروهی عروس دریایی با یک غواص برخورد کند موجب سوزش شدید صورت و لب ها می شود.

گاهی گزش ایجاد شده موجب بی حس شدن لب ها می شود که در این صورت غواص نمی تواند رگولاتور کپسول را در دهان خود نگه دارد و با مشکلات تنفسی مواجه می شود. در غواصی حرفه ای اهداف علم در نظر گرفته می شود یا این که در حوزه باستان شناسی یا بازدید از لوله های نفتی ماموریت هایی برای غواص ها تعریف می شود.

تنها منبع زیستی برای غواص ها در این شرایط کپسول غواصی است که اگر محتوای آن تمام شود زندگی غواص به خطر می افتد. همه این تجهیزاتی که همراه غواص است از محدودیت هایی برخوردار است که می تواند زندگی غواص را به خطر اندازد. خلاصه این که می توان گفت غواصی سراسر ماجراجویی است.

غواصی تفریحی معمولا در محیط های ایمن انجام می شود که در مقایسه خطرات کمتری به همراه دارد. در غواصی تفریحی اغلب استاد در کنار غواص حضور دارد. در بعضی موارد که ممکن است استاد حضور نداشته باشد توصیه می شود غواصی دو نفره انجام شود تا در شرایط اضطراری فرد همراه بتواند به غواص کمک کند.

منبع:جام جم آنلاین

No tags for this post.