تشخیص بیماری دو قطبی از بیش فعالی با نوار مغزی

وی اظهار داشت: بنا داریم تا از این طریق به تفکیک بیماری های دو قطبی و ADHD بپردازیم چراکه نرخ تشخیص نادرست این دو بیماری در دنیا بالا و این موضوع در درمان فرد تاثیرگذار است.

رفیعی وند با بیان اینکه بیماری دو قطبی، دو فاز دارد که یک حالت سرخوشی و فاز دیگر افسردگی است و بیمار مدام از این حالت به آن حالت می رود، گفت: بیماران دو قطبی در حالت سرخوشی علائمی شبیه بیماران مبتلا به ADHD یا کم توجهی و بیش فعالی دارند از این رو اشتباهی بیماری دو قطبی نوع دو،  ADHD تشخیص داده می شود.

به گفته وی، بر اساس یکی از تحقیقات انجام گرفته در سال ۲۰۱۲ تقریبا بیست و هشت درصد بیماران دو قطبی، ADHD تشخیص داده می شوند.

وی ادامه داد: پزشک با شرح حالی که بیمار می دهد به تشخیص بیماری می پردازد از این رو ممکن است در تشخیص خطا کند. وقتی بیمار شرح حال خوبی ندهد پزشک هم نمی تواند تشخیص خوبی داشته باشد از این رو بیماری دو قطبی اشتباهی تشخیص داده می شود.

وی با تاکید بر اینکه استفاده از نوار مغزی می تواند تفکیک این دو بیماری را ممکن سازد، عنوان کرد: از آنجایی که اختلالات روانی به کارکرد مغز وابسته است از این رو می توان به راحتی با استفاده از نوار مغزی که کارکرد های مغز را نشان می دهد و تحلیل آن، بین این دو بیماری تمایز قائل شد.

رفیعی وند با بیان اینکه این طرح هنوز در مرحله اجراست، ولی نتایج اولیه خوب بوده است، تاکید داشت: برای ارزیابی یک سیستم تشخیصی، پارامترهای مختلفی باید در نظر گرفته شوند که شاید مهم‌ترین آنها میزان خطای تخشیص باشد.

وی خاطرنشان کرد: هدف از اجرای این طرح رفع یک مشکل در تشخیص پزشکی و کاهش هزینه‌های مالی و انسانی ناشی از خطای احتمالی در تشخیص این دو بیماری است.

وی ادامه داد: به طور کلی در حوزه‌ سیستم‌های تشخیصی مانند دیگر حوزه‌ها علاقمند به ارائه‌ سیستم‌های خودکار هستیم تا مشکلات ناشی از نیروی انسانی را حذف کنیم.

رفیعی وند با بیان اینکه هدف نهایی نه فقط در این پروژه بلکه در رویکرد جهانی، به سمت ارائه‌ سیستم‌های تشخیصی کاربردی است، گفت: ولی برای رسیدن به این هدف یعنی ارائه‌ سیستم‌هایی که به طور کامل جایگزین پزشک شوند و کار تشخیص را به عهده بگیرند، راه زیادی در پیش است. اما در آینده با توجه به کاهش هزینه‌های تکنولوژی و عمومیت یافتن آن امیدواریم به طور جدی مورد استفاده قرار بگیرند.

وی عنوان کرد: بنابراین چنین سیستم‌هایی عمدتا در قالب سیستم‌های کمک تشخیصی معرفی می‌شوند تا در مواردی که پزشک در تشخیص دچار تردید می‌شود، بتواند از آنها بهره بگیرد.