نورهای آغازین جهان از بین رفته اند
به گزارش سیناپرس، به باور فیزیکدانان، همه چیز در جهان از یک نقطه خیلی داغ شروع شده و خلقت بر پایه یک تشعشع خالص بنا شد. در ابتدا هستی برگرفته از برخی تکانه های اولیه که اکنون در ابهام فضا-زمان بیش از حد کشیده شده، پنهان شده در پشت دیوار آتشی که در هر بخش از کیهان اولیه موج می زند، گم شده است.
بررسی های جدید انجام شده توسط محققان نشان می دهد: در این زمان هیچ منبع نور یا هیچ نقطه اشتعالی برای انتشار وجود نداشت. در این شرایط، همه چیز در حال رشد بود. کیهان در حال متورم شدن بود، فضا از خودش فرار کرده، نور را در سراسر خلقت پخش می کرد تا اینکه ذرات اولیه کیهان شکل گرفت.
به این ترتیب اولین ذرات پلاسمای داغ در امواج تشکیل و ارتعاشات صوتی پخش شدند و با هم برخورد کردند. در ابتدا، کیهان دریایی از یون ها بود – پروتو ن‌ها و الکترون های جفت نشده، همراه با پاشیدن هلیوم و دیگر هسته های سبک که با حرارت هسته ای متولد شدند. کیهان آتشی را بازدم کرد که به آرامی به خاکستر اتمی تبدیل شد.
پروتون های دارای بار مثبت و الکترون‌های منفی با هم مارپیچ شدند تا اتم های خنثی – اولین اتم در کیهان – را تشکیل دهند که عمدتاً هیدروژن بودند. بعد از این رویداد جهان به ناگاه ساکت شده و کیهان ۱۰۰ میلیون سال استراحت کرد.
ستاره شناسان، مرحله بعدی را عصر تاریک می نامند. طی این عصر، نور بیگ بنگ در حال محو شدن بوهد و به سمت طیف رادیویی کشیده می شده و اولین ستاره ها هنوز مشتعل نشده بودند. برای چندین سال، کیهان پر از مه هیدروژنی تیره بود و گرمای باقیمانده آن محو می شد.
به گزارش سیناپرس، به تدریح این مه می توانست وزن به دست آورده و هنگامی که امواج پلاسمای چرخان سرد شدند، تاج های موج خود را پشت سر گذاشتند مجموعه اتم هایی در جهان منتشر شدند که جرم بسیار ناچیزی داشته و نیاز به زمان داشتند تا همسایگان خود را شناسایی کرده و به آن ها متصل شوند.
طی این دوره غلیظ ترین مه ابرها در تاریخ جهان شکل گرفته و با سنگین تر شدن، گاز را به مدار اطراف خود کشیده و درگیر چرخش شدند. این مه ابرهای چرخان با چنان نیرویی با هم برخورد کردند که گاز آن ها تا مرحله اشتعال، فشرده می شد و به این ترتیب اولین ستاره متولد .
در این شرایط و در میان مه غلیظ کیهان، نقاط کوچکی از نور کور کننده که در تاریکی می درخشید، ایجاد شده و عصر کهکشان ها آغاز شده بود.
یافته های جدید محققان نشان می دهد: هر کهکشانی در یک حوض کم عمق از نور خود متولد شد که مانند نور شهری که توسط مه خفه شده است از دید ابرهای تاریک و متراکم تشکیل شده بود. این مطالعات همچنین نشان داد نور اولین کهکشان ها تابش سخت تری داشته و از طیف نور فرابنفش بودند.
به گزارش سیناپرس، محققان این تیم مطالعاتی می گویند:ما هنوز در حال کشف این موضوع هستیم که چگونه اولین ستاره ها جهان را از هم جدا کردند. ما آن را یونیزه سازی مجدد می نامیم و دانش ما عمدتاً از بخش پایان آن منشعب می شود.
به بیان ساده تر، کیهان یونیزه شده کیهانی است که برای نور مرئی شفاف است. همانطور که به سراسر جهان نگاه می کنیم، به کهکشان هایی که نور باستانی آنها از زمان دورتر به سمت ما می آید، می توانیم خاموش شدن آن نور را ببینیم، گویی که فیلم شکل گیری جهان را به صورت معکوس تماشا می کنیم .
از منظر فیزیکی، نور مرئی ممکن است ناپدید شود اما طول موج های طولانی تر تابش همچون مادون قرمز، مایکروویو و امواج رادیویی می توانند بدون مانع حرکت کرده و باقی بمانند. باید به این نکته نیز اشاره کنیم که نور ستاره ها طیف کاملی دارد.
با بهره گیری از فناوری های جدیدی مانند تلسکوپ فضایی جیمز وب، می توانیم با گرفتن بخش فروسرخ نور کهکشان ها به عصر یونیزاسیون جهان هستی مجدد نگاه کنیم. نکته هیجان انگیز این است که با تلسکوپ های رادیویی جدید، ممکن است حتی بهتر عمل کرده و با فرکانس های پایین نور رادیویی که توسط خود هیدروژن خنثی ساطع یا جذب می‌شود، درک بهتری از شکل گیری جهان داشته باشیم.
مترجم: ناصر پورقدیمی
منبع: sciencefocus
