اختلال در سطح قند خون و میکروبیوم روده با شیرین کننده های مصنوعی
به گزارش سیناپرس، از اواخر دهه اول 1800 میلادی، شیرین‌کننده‌هایی رواج یافت که بدون استفاده از شکر و بدون افزودن کالری به غذاها، آن ها را شیرین می کردند. تا مدت‌ها تصور می‌شد که این مواد، هیچ تأثیری بر بدن انسان ندارند، اما دانشمندان در یک مطالعه جدید، این تصور را به چالش کشیده و دریافته اند که این مواد جایگزین قند، بی‌اثر نبوده و می توانند علاوه بر تغییرات سطح قند خون، تاثیرات مخربی نیز بر میکروبیوم روده ای انسان داشته باشند.
پیشتر محققانی از مؤسسه علوم وایزمان و مرکز ملی سرطان آلمان دریافته بودند که شیرین کننده های مصنوعی بر میکروبیوم موش ها تأثیر می گذارند. حالا محققانی از آمریکا با همکاری موسسات دیگر جهانی، نتایج مشابهی را در انسان به دست آورده اند.
آن ها برای بررسی این مسئله، پس از ارزیابی 1300 فرد که به شدت از شیرین کننده های مصنوعی در زندگی روزمره خود اجتناب کرده بودند، گروهی متشکل از 120 نفر را شناسایی کرده و آن ها را به شش گروه تقسیم کردند: دو گروه کنترل و چهار گروه که بسیار کمتر از میزان مجاز روزانه FDA از شیرین کننده های مصنوعی معروف آسپارتام، ساخارین، استویا یا سوکرالوز مصرف کردند.
مجریان این تحقیق می گویند: در افرادی که شیرین کننده های غیر مغذی و مصنوعی را مصرف می کنند، می توانیم تغییرات بسیار مشخصی را در ترکیب و عملکرد میکروب های روده و مولکول هایی که در خون ترشح می شوند، شناسایی کنیم. به گزارش سیناپرس، ای نشان می دهد که میکروب های روده در بدن انسان نسبتاً به هر یک از این شیرین کننده ها پاسخ می دهند.
به گفته آن ها، هنگامی که مصرف کنندگان شیرین کننده های غیر مغذی را به صورت گروهی بررسی کردیم، متوجه شدیم که دو مورد از شیرین کننده های غیر مغذی یعنی ساخارین و سوکرالوز، به طور قابل توجهی بر تحمل گلوکز در بزرگسالان سالم تأثیر می گذارند. جالب اینجاست که تغییرات در میکروب‌های روده با تغییراتی که در پاسخ‌های گلیسمی افراد مشاهده می‌شود همبستگی زیادی دارد.
این محققان انتظار دارند اثرات شیرین‌کننده‌ها در افراد مختلف به دلیل ترکیب فوق‌العاده و منحصربه‌فرد میکروبیوم آن ها متفاوت باشد. به گزارش سیناپرس،آن ها معتقدند: ما باید آگاهی خود را نسبت به این واقعیت افزایش دهیم که شیرین کننده های غیر مغذی آن طور که در ابتدا معتقد بودیم برای بدن انسان بی ضرر نیستند و مراقبت های خاصی را می طلبند.
این یافته ها در نشریه بین المللی Cell منتشر شده اند.
ترجمه: محمدرضا دلفیه
