ارتباط گیرنده‌های مغزی با بروز اسکیزوفرنی و اوتیسم
پیش از این اهمیت گیرنده mGluR5 در سایر نقاط مغز مشخص شده بود، اما تاکنون هیچ مطالعه‌ای درخصوص نقش خاص این گیرنده در نوعی از سلول‌ها موسوم به parvalbumin-positive interneurons انجام نشده بود. این نوع از سلول‌ها در عملکرد شناخت عمومی و تولید انواع خاصی از الگوهای موج نوسانی در مغز دارای اهمیت هستند.
محققان موسسه سالک در تحقیقات اخیر خود دریافتند، بدون گیرنده mGluR5 در سلول‌های پاروالبومین، موش‌ها با مشکلات جدی رفتاری مواجه می‌شوند که بسیاری از این رفتارها در ارتباط نزدیک با علائم اسکیزوفرنی هستند.
در تحقیقات قبلی مشخص شده بود که گیرنده‌های mGluR5 که وظیفه انتقال سیگنال‌دهی گلوتامات در مغز را برعهده دارند، با اختلالات اعتیاد، اضطراب و سندرم X شکننده در ارتباط هستند؛ در این موارد گیرنده‌های mGluR5، سلول‌های تحریک‌کننده (excitatory cells) را تحت تأثیر قرار می‌دهند.
اما در مطالعه اخیر، محققان موفق به شناسایی نقش گیرنده‌های mGluR5 در سلول‌های مهارکننده (inhibitory cells) مانند سلول‌های پاروالبومین شدند که در رشد مغزی بسیار حائز تلقی می‌شوند.
فقدان گیرنده در سلول‌ها پاروالبومین باعث بروز مشکلات رفتاری از جمله وسواس، رفتار نظافتی مکرر و گرایش سلول‌ها ضداجتماعی در موش‌ها شد. الگوهای فعالیت در مغز این موش‌ها شباهت زیادی با افراد مبتلا به اسکیزوفرنی داشت.
نتایج بدست آمده نشان می‌دهند که تغییر در گیرنده‌های mGluR5 در سلول‌های پاروالبومین مغز، گام مهمی در شکل‌گیری برخی اختلالات عصبی محسوب می‌شوند.
نکته قابل توجه این است که تغییر مولکولی بطور بالقوه برگشت‌پذیر است و اگر بتوان نحوه ورود و ایجاد تغییر در برخی از این سوئیچ‌های مولکولی را مشخص کرد، امکان بازگردان سلول‌ها به وضع طبیعی وجود خواهد داشت.
نتایج این پژوهش در مجله Molecular Psychiatry منتشر شد.
No tags for this post.
