کلید درمان سرطان در ژن فیل ها مخفی است
به گزارش سیناپرس، محققان همواره در تلاش برای یافتن پاسخ این موضوع بودند که چرا بزرگترین حیوان خشکی بیش از پنج برابر کمتر از انسان در معرض ابتلا به سرطان قرار دارد. یافته های جدید پژوهشگران نشان می دهد فیل ها دارای ژن های طبیعی نابود کننده سرطان هستند و استفاده از این ژن ها می تواند منجر به درمان کشنده ترین بیماری جهان شود.
پروفسور فریتز وولراث، یکی از پژوهشگران ارشد این مطالعه، در رابطه با موضوع فوق می‌گوید: این مطالعه پیچیده و جذاب نشان می دهد که فیل ها چقدر اهمیت داشته و چقدر مهم است که ما نه تنها باید این حیوانات را بررسی کنیم، بلکه باید ژن های آن ها را شناسی کرده و کلید درمان سرطان را بیابیم. به هر حال، ژنتیک و فیزیولوژی آنها همگی توسط تاریخ تکامل و همچنین بوم شناسی، رژیم غذایی و رفتار امروزی هدایت می شوند.
بررسی ها نشان می دهد: فیل ها مقاومت بالایی در برابر سرطان داشته و میزان مرگ و میر آن ها بر اثر این بیماری بسیار اندک است. این پدیده چندین دهه است که زیست شناسان را متحیر کرده است، زیرا موجودات بزرگتر باید در معرض خطر بیشتری باشند.
به گزارش سیناپرس، سلول ها در طول زندگی یک موجود زنده به تقسیم شدن ادامه می دهند و هر بار تقسیم سلولی خطر تولید تومور را به همراه دارد. با این حال، فیل ها ۴۰ نسخه از ژنی به نام p53 را به ارث می برند که دانشمندان آنها را ژنوم نگهبان می نامند. آنها سلول های دارای دی ان ای معیوب را شکار کرده و می کشند. این موضوع در حالی است که پستانداران دیگر فقط دو نسخه از این ژن دارند.
تجزیه و تحلیل بیوشیمیایی و شبیه سازی های کامپیوتری نشان داد که ۴۰ نسخه فوق از ژن های نگهبان در فیل ها، همگی تفاوت های ساختاری جزئی دارند. این خصیصه، طیف وسیع تری از فعالیت ضد سرطانی نسبت به دو ژن موجود در انسان، ارائه می دهد.
پروفسور Robin Fåhraeus از مؤسسه ملی بهداشت و تحقیقات پزشکی فرانسه در این رابطه می گوید: این یک پیشرفت هیجان‌انگیز برای درک ما از این موضوع است که چگونه p53 در جلوگیری از توسعه سرطان نقش دارد.
به گزارش سیناپرس، در خاتمه گفتنی است فیل ها به خاطر عاج های ارزشمند خود در خطر انقراض و شکار غیر قانونی هستند و جمعیت آن ها در قرن گذشته کاهش قابل توجهی را تجربه کرده است. در حال حاضر تنها حدود ۴۰۰ هزار فیل در آفریقا و حدود ۳۰ هزار فیل نیز در آسیا باقی مانده است.
شرح کامل این یافته ها در مجله تخصصی Molecular Biology and Evolution منتشر شده است.
مترجم: فاطمه کردی
