نوع و موقعیت صندلی مدارس در شکل گیری دوستی ها موثر است
به گزارش سیناپرس، تحقیقات جدید محققان دانشگاه آتلانتیک فلوریدا نشان می دهد کودکان ممکن است کنترل کاملی بر پیوندهای دوستی که در دوران دبستان ایجاد می کنند، نداشته باشند. در واقع می توان گفت نوع چیدمان صندلی های مدارس تا حد زیادی به تعیین دوستی کودکان کمک می کند.
به طور خاص، نویسندگان مطالعه می گویند که دوستی ها منعکس کننده نوع قرارگیری صندلی کلاس های درسی است. دانش‌آموزانی که در کنار یکدیگر یا در نزدیکی یکدیگر می نشینند، بیشتر از دانش‌آموزانی که دور از یکدیگر می نشینند، دوست می شوند.
تحلیل های محققان همچنین نشان داد که نزدیکی صندلی های کلاس، ارتباطی قابل توجه با شکل گیری دوستی های جدید را نشان می‌دهد.این امر حتی زمانی که نمودار صندلی تغییر کرد نیز صادق بود. دانش‌آموزان بیشتر با همسایگان جدید خود دوست می شوند تا با دیگرانی که دورتر از آن ها نشسته اند.
دکتر برت لاورسن، نویسنده ارشد مطالعه و استاد روانشناسی در کالج علوم چارلز ا. اشمیت در این رابطه می گوید: دانش‌آموزان مورد مطالعه قرار گرفته، بیشتر روز را با همان ۱۵ همکلاسی خود می گذرانند. با این حال، زمانی که نوع چیدمان صندلی ها تغییر کرد، همنشینان جدید هر کس تبدیل به دوستان جدید وی شدند.
به گزارش سیناپرس، اگرچه تصور می شود که قرار گرفتن در معرض تماس با سایرین به تنهایی شرطی کافی برای دوستی نیست، اما ظاهراً نزدیکی فیزیکی با فراهم کردن فرصت‌های جدید برای نوع مبادلاتی که اساس یک دوستی را تشکیل می دهد، مرتبط بوده و به ویژه در کودکان زمینه ساز شکل گیری دوستی های جدید است.
طی این مطالعات، محققان ۲۳۵ دانش آموز شامل ۱۲۹ پسر و ۱۰۶ دختر را بین سنین ۸ تا ۱۱ سال ارزیابی کردند.
نویسندگان مطالعه از نمودارهای صندلی کلاس معلمان برای فرموله کردن سه شکل نزدیکی برای هر جفت دانش آموز در یک کلاس استفاده کردند.به کزارش سیناپرس، نظریه نزدیکی و همسایگی به همکلاسی هایی اشاره دارد که دقیقاً در کنار یکدیگر، پشت سر هم یا پشت میز، و همچنین بچه هایی که مستقیماً روبروی یکدیگر نشسته اند.
در همین حال، مجاورت گروهی شامل همکلاسی هایی می شد که همسایه تلقی می شدند، علاوه بر آنهایی که همسایه های نزدیک تلقی می شدن یا فقط یک صندلی دورتر در یک ردیف کناری قرار داشتند.
به گفته محققان، این موضوع نشان می دهد که بیشتر کودکان مایلند و می‌توانند نزدیک ترین همسایه های خود را به نفع دیگرانی که به اندازه کافی نزدیک می نشینند برای برقراری ارتباط پایدار دور بزنند.
به گزارش سیناپرس، البته، باید توجه داشت که دانش آموزان به صندلی های خود زنجیر نشده اند و بدون شک تعامل با همسالان دیگر در ردیف های دورتر در طول ناهار، استراحت و در برخی کلاس‌ها و فعالیت‌های اوقات فراغت رخ می دهد.
دکتر لاورسن در این رابطه می افزاید: این واقعیت که دوستان جدیدی در میان افرادی که به تازگی در نزدیکی یک کودک نشسته اند ظاهر می شوند، با وجود فرصت هایی برای تعامل با سایر همکلاسی ها بر قدرت نزدیکی در ایجاد دوستی تأکید می کند.
باید اذعان داشت وقتی صحبت از دوستی بین دانش آموزان به میان می آید، معلمان بار سنگینی را به دوش می کشند. اعضای این تیم تحقیقاتی حدس می زنند که چیدمان صندلی در دوران دبستان بسیار تأثیرگذار است، زیرا کودکان در این سنین فرصت های کمی برای ایجاد ارتباطات اجتماعی جدید و پایدار دارند. به عبارت دیگر، معلمان قدرت بسیار زیادی در نمودارهای چیدمان صندلی کلاس های خود دارند.
به گزارش سیناپرس، دکتر لورسن نتیجه می گیرد که در مجموع، یافته های ما تأثیر عظیمی را که معلمان بر زندگی بین فردی کودکان اعمال می کنند، نشان می دهد. این موضوع مسئولیت بزرگی به همراه دارد. ما از معلمان می‌خواهیم که قدرت خود را عاقلانه اعمال کنند. زمانی که بزرگسالان در زندگی اجتماعی کودکان دخالت می کنند، امکان دارد عواقب اجتماعی ناخواسته ای به وجود آید.
شرح کامل این یافته ها در آخرین شماره مجله تخصصی Frontiers in Psychology منتشر شده است.
مترجم: نیروانا محمدحسینی
