چرا نوجوانان به حرف های والدین گوش نمی دهند؟
به گزارش سیناپرس، تحمل رفتار فرزندان نوجوان وقتی که مستقیماً با آنها صحبت می کنید اما ان ها صدای شما را نمی شنوند یا به نظر می رسد عمداً درخواست های شما را برای انجام برخی کارها مانند شستن ظروف، بیرون بردن زباله ها یا تکمیل تکالیف خود نادیده می گیرند، ممکن است دیوانه کننده باشد.
چنین رفتارهایی معمولا بسیار رایج هستند و باعث می شوند والدین به این فکر کنند که آیا این موضوع نشان دهنده نوعی اختلال عملکرد مغزی مبتنی بر رشد بوده یا صرفاً نادیده گرفتن شما از سوی فرزندتان به طور عمدی است. به هر حال، در همه جای جهان نوجوانان بی توجهی به خواسته ها و درخواست های والدین خود مشهور هستند.
باید توجه داشت که این مساله از منظر رشد معنادار است زیرا فرآیند جدایی و فردسازی، بخشی طبیعی و عادی از سن نوجوانی است. این موضوع شامل جدا شدن از خانواده و فراموش کردن تأثیرات دوران کودکی برای فهمیدن این مساله است که چه کسی محسوب شده و چه شخصیتی دارد. در واقع نوجوان در این دوره تلاش می کند کشف کند چه شخصیتی دارد؟
در این سن نوجوانان به طور فزاینده ای در جستجوی استقلال بیشتر از خانواده خود فاصله می گیرند و به سمت همسالان خود گرایش داشته و این موضوع اغلب باعث ناراحتی و درگیری بین نوجوانان و والدین آنها می شود. این جدایی مستلزم مقدار معینی آزمایش، ریسک پذیری و آزمایش محدود و سرکشی مستقیم و غیرمستقیم از جمله عدم توجه یا بی توجهی به سخنان والدین است.
به گزارش سیناپرس، با این حال، تحقیقات جدید محققان دانشکده پزشکی استنفورد نشان می‌دهد که در واقع یک پایه عصبی زیست شناختی برای این پدیده قدیمی وجود دارد. این مطالعه که در مجله علوم اعصاب منتشر شده است، از اسکن مغزی MRI عملکردی برای ارائه اولین توضیح دقیق عصبی-بیولوژیکی در مورد چگونگی شروع جدایی نوجوانان از والدین استفاده کرد.
این بررسی ها نشان داد که از حدود ۱۳ سالگی، مغز بچه‌ها کمتر تمایل به شنیدن صدای والدین خود داشته و مغز بچه‌ها قبل از ۱۲ سالگی، صدای مادرانشان را به طور منحصر به فردی تجربه می کند.
به گزارش سیناپرس، مطالعه اخیر شامل نوجوانان ۱۳ تا ۱۶ و نیم ساله بود که همگی دارای ضریب هوشی حداقل ۸۰ بودند و توسط مادران بیولوژیکی خود بزرگ می شدند. شرکت کنندگان از نظر هر گونه اختلال عصبی، روانپزشکی یا یادگیری غربالگری شدند. نتایج نشان داد که تغییر نوروبیولوژیک در سنین ۱۳ تا ۱۴ سالگی رخ داده است و هیچ تفاوتی بین پسران و دختران وجود ندارد.
در این دوره از زندگی، انسان به صداهای ناآشنا توجه بیشتری کرده و آنها فقط می دانند که می خواهند زمان بیشتری را با همسالان خود بگذرانند.
مترجم: رضوان خندان
منبع: psychologytoday
