اصلاح ژنتیکی سوسک ها امکان پذیر شد
به گزارش سیناپرس، پژوهشگران از یک روش اصلاح ژنتیکی ساده به نام کریسپر مستقیم والدین (DIPA-CRISPR) است که شامل تزریق مواد به جفت ماده بالغ در جایی که تخمکها در حال رشد هستند، به جای خود جنینها می شود.
به گفته پژوهشگران، رویکردهای فعلی برای ویرایش ژن حشرات معمولاً نیازمند تزریق ریز مواد به جنین های اولیه است که کاربرد آنها را در بسیاری از گونه ها محدود می کند. به عنوان مثال، مطالعات گذشته به دستکاری ژنتیکی سوسک ها به دلیل سیستم تولید مثل منحصر به فرد آنها دست نیافته است. علاوه بر این، ویرایش ژن حشرات اغلب به تجهیزات گران قیمت، یک مجموعه آزمایشی خاص برای هر گونه و پرسنل آزمایشگاهی بسیار ماهر نیاز دارد.
برای غلبه بر این محدودیت ها، محققان ریبونوکلئوپروتئین Cas9 (RNPs) را به بدن سوسکهای ماده بالغ تزریق کردند تا جهشهای موروثی را در سلولهای تخمک در حال رشد بررسی کنند. نتایج تحقیقات نشان داد که کارایی ویرایش ژن می تواند به ۲۲ درصد ارتقا پیدا کند. گفتنی است که سوسک آرد قرمز، DIPA-CRISPR بازدهی بیش از ۵۰ درصد را از این فرآیند به دست آورد.
تاکاکی دایمون (Takaaki Daimon) محقق ارشد این مطالعه از دانشگاه کیوتو گفت: اکنون می توانیم ژنوم حشرات را آزادانه تر و به میل خود ویرایش کنیم. در اصل، این روش باید برای بیش از ۹۰ درصد از گونه های حشرات کار کند.
کاربرد موفقیت آمیز DIPA-CRISPR در دو گونه متفاوت از هم، پتانسیل آن را برای استفاده گسترده نشان می دهد، اگرچه این رویکرد مستقیماً برای همه گونه های حشرات قابل اجرا نیست. علاوه بر این، آزمایش ها نشان داد که مهم ترین پارامتر برای موفقیت، مرحله تزریق به جفت ماده بالغ است. در نتیجه، DIPA-CRISPR به دانش خوبی از رشد تخمدان نیاز دارد که در برخی از گونه ها می تواند چالش برانگیز باشد.
به گزارش سیناپرس، با این وجود، محققان می گویند که DIPA-CRISPR روشی در دسترس و بسیار کاربردی است و می تواند به راحتی در آزمایشگاه ها پیاده سازی شود و کاربرد ویرایش ژن را به طیفی از بسیاری از گونه های حشرات گسترش دهد. این تکنیک به حداقل تجهیزات برای تزریق نیاز دارد و تنها دو جزء دارد.
دایمون در انتها گفت که این روش ممکن است نهایتاً ویرایش ژنوم را در تقریباً بیش از ۱.۵ میلیون گونه حشرات با رویکرد مشابهی که به طور بالقوه در سایر بندپایان مورد استفاده قرار می گیرد، امکان پذیر کند.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Cell Reports Methods منتشر شده است.
مترجم: کاظم فلاحی پناه