عامل بزرگ ترین فاجعه اقلیمی جهان شناسایی شد
به گزارش سیناپرس، حدود ۲۵۲ میلیون سال پیش جهان در حال گذراندن یک دوره پرآشوب گرمایش سریع جهانی بود. برای درک دلیل آن، دانشمندان به یک رویداد خاص نگاه کردند که در آن یک فوران آتشفشانی در سیبری فعلی حجم عظیمی از گازهای گلخانه ای را به جو پرتاب کرد.
دمای سطح دریا در صدها هزار سال منتهی به طغیان سیبری بیش از ۶ تا ۸ درجه سانتیگراد افزایش یافته بود. پس از آن دوباره دما افزایش یافت، به طوری که ۸۵ تا ۹۵ درصد از همه گونه های زنده در نهایت منقرض شدند. فوران سیبری آشکارا روی این سیاره اثر گذاشت، اما کارشناسان در مورد علت گرمایش اولیه قبل از آن متحیر ماندند.
یافته های تحقیقات جدید نشان می دهد که آتشفشان های باستانی استرالیا نقش مهمی در این امر داشتند. قبل از این رویداد در سیبری، فوران های فاجعه بار در شمال نیو ساوت ولز خاکسترهای آتشفشانی را در سراسر سواحل شرقی پرتاب کرد. این فوران ها آنقدر بزرگ بودند که بزرگترین فاجعه آب و هوایی جهان را آغاز کردند و امروزه اثرات آن در اعماق انبوه رسوبات استرالیا پنهان شده است.
تیموتی چپمن (Timothy Chapman) فوق دکتری زمین شناسی دانشگاه نیوانگلند و پژوهشگر این مطالعات گفت: مطالعه ما تأیید می کند که شرق استرالیا بین ۲۵۲ تا ۲۵۶ میلیون سال پیش توسط فوران های فوق العاده مکرر تکان خورده است.
به گزارش سیناپرس، این فوران های فوق العاده با رویداد سیبری متفاوت هستند. این انفجارهای فاجعه بار مقادیر زیادی خاکستر و گازها را به اتمسفر پرتاب کرد. امروزه شواهدی از این موضوع را در لایه های روشن از خاکستر آتشفشانی در سنگ‌های رسوبی می بینیم. این لایه ها در مناطق وسیعی از نیو ساوت ولز و کوئینزلند، از سیدنی تا نزدیک تاونزویل یافت می شوند.
او در ادامه می افزاید: مطالعه ما منبع این خاکستر را در منطقه نیو ساوت ولز و نیو انگلند شناسایی کرده است، جایی که بقایای فرسایش یافته آتشفشان ها حفظ شده است. اگرچه فرسایش بسیاری از شواهد را حذف کرده است، اما همچنان سنگ هایی وجود دارند که نشان دهنده فوران های وحشتناک هستند. ضخامت و گسترش خاکستر تولید شده با برخی از بزرگترین فوران های آتشفشانی شناخته شده مطابقت دارد.
این فوران های فوق العاده بسیار بزرگ و عظیم بوده اند به طوریکه حداقل ۱۵۰ هزار کیلومتر مکعب مواد از آتشفشانهای شمال نیوساوت ولز در طی ۴ میلیون سال فوران کرده است. برای درک بزرگی این موضوع باید در نظر داشت که فوران کوه وزوویوس در سال ۷۹ پس از میلاد، که شهر پمپئی ایتالیا را محو کرد، تنها ۳ تا ۴ کیلومتر مکعب سنگ و خاکستر تولید کرد.
به گفته محققان، فوران های استرالیا بارها و بارها کل سواحل شرقی را زیر خاکستر پوشانده است و انتشار گسترده گازهای گلخانه ای ناشی از آن باعث تغییرات آب و هوایی جهانی می شد.
ذخایر زغال سنگ امروزی در شرق استرالیا نشان می دهد که جنگل های باستانی بیشتر این سرزمین را پوشانده بوده است. با این حال، پس از فوران های فوق العاده، این جنگل‌ها به طور ناگهانی در یک سری آتش سوزی‌های جنگلی طی حدود ۵۰۰ هزار سال از ۲۵۲.۵ تا ۲۵۳ میلیون سال پیش از بین رفتند.
بدون جنگل، ماده گیاهی برای تجمع و تغذیه وجود نداشت، بنابراین اکوسیستم از بین رفت و بیشتر حیوانات منقرض شدند. این فروپاشی اکوسیستم ها به استرالیا محدود نشد. این رویداد فاجعه بار تمام قاره های باستانی را تحت تأثیر قرار داد و تأثیر قابل توجهی بر تکامل زندگی داشت که در نهایت منجر به ظهور دایناسورها شد.
به گزارش سیناپرس، چپمن در انتها می گوید: فوران های فوق العاده استرالیا یک نشانگر کلیدی تغییر در دنیای باستان بود.
شرح کامل این پژوهش در آخرین شماره مجله تخصصی Nature منتشر شده است.
مترجم: مهدی فلاحی پناه
