کاهش درد گردن و کمر به کمک طب مکمل استئوپاتی
به گزارش سیناپرس، استئوپاتی که برای اولین بار در اواخر دهه 1800 در ایالات متحده ایجاد شد، بر این اصل استوار است که ساختار یا آناتومی بدن و عملکرد یا فیزیولوژی آن به نوعی در هم تنیده هستند و هدف آن ترمیم عدم تعادل های به وجود آمده در این رابطه است.
همانند سایر اشکال طب مکمل، استئوپاتی در دهه گذشته محبوبیت زیادی به ویژه برای درمان اختلالات اسکلتی عضلانی پیدا کرده است. به گزارش سیناپرس، بنابراین محققانی از کشور ایتالیا در مطالعه ای سعی کرده اند ایمنی و اثربخشی آن را برای شرایط مختلف ارزیابی کنند.
این محققان از چند موسسه پزشکی ایتالیا به همراه دانشگاه فدریکوی دوم ناپل، پایگاه‌های اطلاعاتی تحقیقاتی را برای بررسی‌های سیستماتیک و تجزیه و تحلیل داده‌ها در این خصوص مورد ارزیابی قرار دادند.به گزارش سیناپرس، آن ها بر این اساس، تحقیقاتی را بین سال‌های 2013 و 2020 بررسی کردند که شامل 55 کارآزمایی اولیه و 3740 شرکت‌کننده بود.
در این مرورهای سیستماتیک، محققان در طیف وسیعی از شرایط، از جمله کمردرد غیر اختصاصی حاد و مزمن، گردن درد مزمن غیر اختصاصی، درد مزمن غیر سرطانی، سردرد اولیه و حتی سندرم روده تحریک پذیر یا IBS از استئوپاتی استفاده کرده بودند.
تجزیه و تحلیل داده های تلفیقی در این پژوهش نشان داد که استئوپاتی در کاهش درد و بهبود عملکرد فیزیکی در دردهای حاد و مزمن غیراختصاصی کمر و گردن و همچنین در دردهای مزمن غیر مرتبط با سرطان، موثرتر از سایر رویکردها است. همچنین بررسی ها نشان داد که هیچ عارضه جانبی جدی مرتبط با درمان استئوپانی گزارش نشده است.
هرچند شواهد کمی برای حمایت از استفاده از این نوع درمان در کودکان و یا برای درمان میگرن یا سندرم روده تحریک پذیر (IBS) وجود دارد.
سایر رویکردهایی که در این تحقیقات با استئوپاتی مقایسه شده بودند شامل درمان ساختگی (دارونما)، استئوپاتی ساختگی، درمان با لمس سبک، بدون درمان، لیست انتظار، درمان مرسوم، فیزیوتراپی یا سایر اشکال دیگر طب مکمل بودند.
به گزارش سیناپرس، مجریان این تحقیق می گویند: این بررسی اجمالی نشان می دهد که استئوپاتی می تواند در مدیریت اختلالات اسکلتی- عضلانی، به ویژه مواردی چون کمر درد مزمن غیر اختصاصی و کمر درد در زنان باردار یا آن هایی که به تازگی بچه دار شده اند موثر باشد. به گزارش سیناپرس، این یافته های پژوهشی در مجله معتبر بین المللی و دسترسی آزاد BMJ Open منتشر شده اند.
مترجم: محمدرضا دلفیه
