ویتامینC راهی برای غلبه بر عوارض شیمی درمانی

به گزارش سیناپرس، محققان دانشگاه Nove de Julho (UNINOVE) در برزیل می گویند: نتایج پژوهش های ما، ویتامین C را به عنوان یک درمان کمکی بالقوه برای بهبود مدیریت اختلالات عضلانی پس از درمان با دوکسوروبیسین و در نتیجه افزایش کیفیت زندگی و کاهش مرگ ‌و میر نشان می‌ دهد. 

دوکسوروبیسین یک داروی شیمی درمانی موسوم به آنتراسیکلین است که اغلب همراه با سایر شیمی درمانی ها برای درمان سرطان پستان، سرطان مثانه، لنفوم، لوسمی و چندین نوع سرطان دیگر استفاده می شود. 

دوکسوروبیسین یک داروی ضد سرطان قوی است، اما می ‌تواند باعث ایجاد مشکلات جدی قلبی و آتروفی عضلانی شود و تأثیرات ماندگاری بر استقامت فیزیکی و کیفیت زندگی بازماندگان بگذارد. به گزارش سیناپرس، تصور می شود که این عوارض جانبی ناشی از تولید بیش از حد گونه های فعال اکسیژن یا رادیکال های آزاد، در بدن باشد. 

به گزارش سیناپرس، ویتامین C یک آنتی اکسیدان طبیعی است که می تواند استرس اکسیداتیو را، که نوعی آسیب ناشی از رادیکال های آزاد است، کاهش دهد.

در مطالعات قبلی، گروه تحقیقاتی دریافتند که ویتامین C نشانگرهای سلامت قلب و بقا را در موش ‌هایی که دوکسوروبیسین مصرف کرده ‌اند، عمدتاً از طریق کاهش استرس اکسیداتیو و التهاب، بهبود می ‌بخشد. حالا در مطالعه جدید، آن ها ارزیابی کردند که آیا ویتامین C می تواند به طور مشابه از اثرات نامطلوب دوکسوروبیسین بر عضلات اسکلتی جلوگیری کند یا خیر.

محققان توده عضلانی اسکلتی و نشانگرهای استرس اکسیداتیو را در چهار گروه موش با هشت تا ده حیوان در هر گروه مقایسه کردند. به گزارش سیناپرس، یک گروه هم ویتامین C و هم دوکسوروبیسین، گروه دوم فقط ویتامین C، گروه سوم فقط دوکسوروبیسین دریافت کردند و موش های گروه چهارم هیچ کدام را دریافت نکردند.

 موش هایی که ویتامین C همراه با دوکسوروبیسین دریافت کردند، در مقایسه با موش هایی که صرفا دوکسوروبیسین دریافت کردند، شواهدی از کاهش استرس اکسیداتیو و توده عضلانی بهتر را نشان دادند.

این محققان اظهار داشته اند: بررسی های ما نشان داد که ویتامین C، می‌تواند فرایند از دست دادن توده عضلانی را کاهش دهد و بسیاری از نشانگرهای عدم تعادل رادیکال‌های آزاد را در موش ‌های تحت تجویز دوکسوروبیسین بهبود بخشد.

به گزارش سیناپرس، این یافته های تحقیقاتی که نقش مهمی در کاهش تاثیرات جانبی شیمی درمانی خواهند داشت، در نشست سالانه انجمن فیزیولوژیک آمریکا ارائه شده اند.

ترجمه: سنا دلفیه
 

No tags for this post.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا