تغذیه کودکان بر ساختار مغز آن ها تاثیر دارد

به گزارش سیناپرس، اختلال پرخوری، که حدود ۳ تا ۵ درصد از جمعیت ایالات متحده را تحت تأثیر قرار می دهد، با دوره های مکرر خوردن مقادیر زیاد غذا و احساس عدم کنترل بر رفتار مشخص می شود. یافته های این مطالعه نشان می دهد که رشد غیرعادی در مراکز پاداش و بازداری مغز ممکن است نقش اصلی در این عارضه داشته باشد.

استوارت موری (Stuart Murray) سرپرست این تیم تحقیقاتی و استادیار روانپزشکی و علوم رفتاری دلا مارتین در این باره می گوید: در کودکان مبتلا به اختلال پرخوری، ما شاهد ناهنجاری در رشد مغز در نواحی مختلف هستیم که به طور خاص با پاداش و تکانشگری یا توانایی مهار پاداش مرتبط است. 

او می افزاید: این بچه ها حساسیت پاداش بسیار بسیار بالایی به خصوص نسبت به غذاهای پر کالری و با قند بالا دارند.  کارشناسان معتقدند که اختلالات غذا خوردن در کودکان و جوانان در طول همه گیری کرونا و همراه با افزایش شدید بستری شدن در بیمارستان، افزایش یافت.به گزارش سیناپرس، انزوای اجتماعی، استرس، اختلال در برنامه‌ های روزمره و تلاش برای رسیدن به کمال توسط رسانه‌های اجتماعی، همه اختلالاتی مانند بی ‌اشتهایی، بد شکلی عضلانی و پرخوری را تشدید می‌ کنند.

اختلال پرخوری افراد را در معرض خطر چاقی، سندرم متابولیک، عملکرد غیرطبیعی قلب و افکار خودکشی قرار می دهد. اهداف درمانی شامل کاهش دفعات وعده های پرخوری با حذف غذاهای محرک و همچنین رسیدگی به اضطراب یا افسردگی زمینه ای است. به گزارش سیناپرس، موری در این باره گفت که درمان با دارو و گفتار درمانی فقط در نیمی از موارد موثر است.

برای این مطالعه، موری و همکارانش اسکن ‌های مغزی و سایر داده‌های ۷۱ کودک مبتلا به اختلال پرخوری تشخیص داده شده و ۷۴ کودک بدون اختلال پرخوری را تجزیه و تحلیل کردند. این مطالعه همچنین شامل داده‌ های ۱۱ هزار و ۸۷۵ کودک ۹ تا ۱۰ ساله است.

به گزارش سیناپرس، در ادامه پژوهش ها محققان افزایش تراکم ماده خاکستری را در نواحی مختلف مغز در کودکان مبتلا به اختلال پرخوری مشاهده کرده و دریافتند که این نواحی معمولاً در طول رشد سالم مغز هرس می شوند. هرس سیناپسی، مرحله رشدی است که بین ۲ تا ۱۰ سالگی اتفاق می ‌افتد و مغز سیناپس ‌هایی را که دیگر استفاده نمی ‌شوند حذف کرده و مغز را کارآمدتر می ‌کند. گفتنی است که اختلال در هرس سیناپسی با تعدادی از اختلالات روانپزشکی مرتبط است.

شرح کامل این مطالعه و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله تخصصیPsychiatry Research منتشر شده است.

مترجم: مهنوش فلاحی پناه

No tags for this post.