چگونه دروغگوها را تشخیص دهیم؟
به گزارش سیناپرس، همه می دانیم که تشخیص دروغ بسیار دشوار است. افراد در واقع وقتی دروغ می گویند بی قراری نکرده و به دور دست ها نگاه می کنند. حتی نیروهای پلیس نیز این مسئله را در نظر می گیرند. با این حال تحقیقات نشان می دهد که دروغ گفتن نیز کار آسانی نیست و همه افراد نمی توانند طوری دروغ بگویند که مشخص نشود.
تحقیقات نشان می دهد که افراد معمولی به سختی می توانند این کار را انجام دهند که البته وجود اطلاعات نادرست در مورد چگونگی تشخیص دروغ در این امر موثر است.
سال ها کار پژوهشی در روان شناسی، از جمله تحقیقات انجام شده از مصاحبه های واقعی پلیس توسط آلدرت وریج و همکارانش، کمک می کند که سیگنال های غیرکلامی چه چیزی را نشان داده و کدام سیگنال دروغگویی را نشان نمی دهند.
این تحقیقات مشخص می کند، علائم کلاسیک دروغگویی از جمله پلک زدن کمتر، مکث بیشتر در صحبت کردن، تنش صوتی، گشاد شدن مردمک چشم، بالا رفتن چانه و عصبی بودن به طور مداوم صرفا نشانه درغگویی نیست. علاوه بر این تشخیص دروغ در دوستان نزدیک یا شریک زندگی به دلیل اعتماد کردن به آنها ممکن است دشوار باشد.
حال این سوال مطرح می شود که این باورهای غلط چگونه به وجود می آیند؟ در پاسخ این پرسش باید گفت اولاً ما از فرهنگ عامه اطلاع کافی نداریم و ثانیاً فکر می کنیم که این علائم را وقتی به خودمان دروغ می گوییم نشان می دهیم در حالی که واقعاً اینطور نیست. به گزارش سیناپرس، پس با توجه به این تصورات غلط، تحقیقات روان شناسی در مورد چگونگی تشخیص دروغ چه چیزی می تواند به ما بگوید؟
تحقیقات در مورد دروغگویی در روان شناسی غیرکلامی به وضوح نشان می دهد که سوء تفاهم ها در این رابطه زیاد است.به گزارش سیناپرس، تشخیص دروغ یک هنر ظریف است که به حواس بسیار تیزو قوی نیاز دارد که با شناخت پنج عامل می توان به تشخیص بهتر دروغ پرداخت:
• تفاوت های فردی کلیدی است: رفتار طبیعی برخی افراد صادقانه به نظر می رسد در حالی که رفتار طبیعی برخی دیگر صادقانه نیست. این نشان نمی دهد که چه کسی دروغ و چه کسی راست می گوید. به عنوان مثال، افراد درونگرا یا از نظر اجتماعی عصبی معمولا به نظر می رسد که دروغ می گویند در حالی که اینگونه نیست. بهترین راه تشخیص، استفاده از مقایسه است. هنگامی که دروغ ها با اظهارات صادقانه مقایسه شوند، امکان تشخیص آنها وجود دارد.
• حرکات ریز: دروغ سنج های خوب می توانند حرکات ریز صورت را که دروغ را از بین برده و تشخیص آن را سخت کنند، شناسایی کنند. مشکل این است که این حرکات ظریف، بسیار ناچیز هستند بنابراین تشخیصشان نیز دشوار است.
• لحن صدا می تواند حیاتی باشد: شواهدی وجود دارد که نشان می دهد تشخیص دروغ ها فقط از روی لحن صدا آسان تر می شود. افراد دروغگو تلاش می کنند تا حرکات چشم های خود را کنترل کنند و این کار از کنترل لحن صدا آسان تر است و اگر کسی متوجه این کنترل و حرکات چشم نشود، نمی تواند دروغ را تشخیص دهد اما با تمرکز روی لحن صدا کار آسان تر خواهد بود.
• اعتماد به بصیرت: افراد ممکن است از طریق بصیرت خود در تشخیص دروغ بهتر عمل کنند. فرآیندهای ضمنی یا به طور گسترده ناخودآگاه می توانند مؤثرتر از تفکر هدایت شده آگاهانه باشند.
• دروغ گفتن کار سختی است: دروغ گفتن می تواند نیازهای شناختی بالایی را برای فرد ایجاد کند در واقع فشار زیادی که از طریق دروغگویی بر یک فرد وارد می شود، می تواند به تشخیص دروغ کمک کند.
مترجم: احسان محمدحسینی
منبع: spring
