روزه داری تا چه حد بر لاغر شدن موثر است؟

به گزارش سیناپرس، نتایج تحقیقات اخیر پژوهشگران نشان می دهد که دو الگوی محبوب از تکنیک های کاهش وزن به یک اندازه موثر هستند. این مطالعه نشان می دهد که هر دو روش لاغری مبتنی بر رژیم غذایی مداوم و روزه داری متناوب به یکم اندازه موثر بوده و منجر به کاهش وزن یکسان می شوند.

در این مطالعات مشخص شد افرادی که هر کدام از این رژیم ها را دنبال می کردند حدود ۶ درصد از وزن بدن خود را در طول شش ماه از دست دادند.

رژیم غذایی مستمر شامل کاهش کالری در هر روز به میزان تقریباً یکسان است.به گزارش سیناپرس، این روش لاغری، یک رژیم غذایی کلاسیک محسوب می شود در حالی که روزه داری متناوب شامل رژیم غذایی سنگین برای یک دوره و سپس توقف آن برای یک دوره است.

از منظر پزشکی، دوره های روزه داری و غذا خوردن به طور معمول متفاوت است: در روش رژیم غذایی فرد ۵ روز رژیم گرفته و به دنبال آن دو روز به طور آزادنه غذا می خورد اما در روش روزه داری متناوب، افراد ۱۶ روز یا بیشتر در شرایط رژیم سخت قرار گرفته و سپس ۸ روز آزاد هستند تا هر چه دوست دارند بخورند.

به گزارش سیناپرس، گفتنی است متخصصین تغذیه، روزه گرفتن را در روزهای متناوب توصیه می کنند زیرا روزه داری تاثیر مثبتی بر شرایط فیزیکی و جسمی انسان دارد. با این حال، نتایج این مطالعه نشان داد که رژیم های غذایی مداوم ممکن است برای افراد راحت تر باشد.

برای این تحقیق، ۱۰۰ فرد بزرگسال چاق به سه گروه تقسیم شدند. به گزارش سیناپرس،یک گروه یک روز کالری دریافتی خود را ۷۵ درصد کاهش دادند و سپس ۲۵ درصد بیشتر از کالری دریافتی طبیعی خود را در روز بعد مصرف کردند.
گروه دیگر از یک رژیم غذایی عادی پیروی کرده و فقط ۲۵ درصد کالری دریافتی خود را هر روز محدود کردند. گفتنی است هر دو گروه به طور موثر، یک میزان کالری دریافت کردند. نتایج نشان داد که هر دو گروه در مقایسه با گروه سوم، وزن یکسانی را از دست دادند.
به گزارش سیناپرس، نتایج این کارآزمایی بالینی تصادفی‌سازی شده نشان داد که روزه‌داری متناوب، پایبندی، کاهش وزن، حفظ وزن یا بهبود شاخص‌های خطر بیماری‌های قلبی عروقی را در مقایسه با محدودیت کالری روزانه ایجاد نمی ‌کند.

به گزارش سیناپرس،این یافته‌ها نشان می‌دهد که روزه‌ داری متناوب ممکن است در درازمدت در مقایسه با محدودیت کالری روزانه برای اکثر افراد چاق پایدارتر بوده و منجر به بهبود شرایط جسمی آن ها شود.

شرح کامل این مطالعه در مجله JAMA Internal Medicine منتشر شده است.

مترجم: رضوان خندان

No tags for this post.