کاهش ۵۰ درصدی زمان ترمیم بافتهای استخوانی با فناوری نانو

به گزارش مهر، سید محسن رضوی نیا، دانش آموخته کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر از سال۱۳۹۰کار بر روی ساخت سامانه نانوکامپوزیتی LDH/Gelatin (هیدروکسید دو گانه لایه ای / ژلاتین) را آغاز کرد تا از طریق آن به فرآیند رهاسازی کنترل شده داروی آلدرونیک اسید برای تسریع در درمان بافت استخوانهای آسیب دیده و پوکی استخوان دسترسی پیدا کند.

وی با بیان اینکه سامانه دارو رسان به بافتهای آسیب دیده استخوانی در این طرح به صورت ایمپلنت (کاشتنی) ساخته شده است، افزود: ماده LDH در دنیا ساخته می شود اما خصوصیات ماده ای که تولید کردیم، منحصر به فرد است و با روش سنتزی جدیدی برای اولین بار در دنیا بع نتیجه رسیده است.

وی با بیان اینکه ماده پایه حامل این سامانه که هیدروکسید دوگانه لایه ای است و کاربردهای متعددی دارد، گفت: به این ترتیب آنیونی که بین لایه ها قرار گرفته  را با استفاده از تکنیکهای خاص، از میان لایه های ساختاری ماده خارج و دارو را جایگزین آن کرده ایم.

رضوی نیا ادامه داد: لایه های ماده حامل در این سامانه دارو رسان، در شرایط اسیدی از هم باز می شود و آنیون بین آنها آزاد خواهد شد که ما از همین خاصیت در pH  و دمای خاص استفاده کردیم تا دارو در محلی که مدنظر ماست آزاد شود. بنابراین زمان رهایش و تخریب این سامانه کاملا تحت کنترل ما خواهد بود.

وی خاطرنشان کرد: خاصیت دیگر این ماده موجب می شود که به محض قرار گرفتن در محیط بازی، آنیون موجود در اطراف را جذب کرده و به ساختار اولیه برگردد از این رو دیگر بافتهای سالم بدن را تحت تاثیر قرار نمی دهد.

وی هدف نهایی از طرح تحقیقاتی خود را کاهش مضرات و اثرات جانبی داروهای ضد سرطانی عنوان کرد و گفت: در حال حاضر داروهای ضد سرطان و به ویژه شیوه های شیمی درمانی به گونه ای است که تمام سیستم بدن را تحت تاثیر قرار می دهد و علاوه بر نقاط سرطانی، بافت های سالم بدن را نیز متاثر می سازد که عوارض جانبی زیادی برای بیماران به دنبال دارد.

رضوی نیا کاهش عوارض مصرف دارو را از مزایای سامانه دارو رسان ذکر کرد و افزود: ماده LDH تولید شده کاملا زیست سازگار است و با استخوان سازگاری دارد. همچنین این ماده موجب افزایش و تسریع در رشد و بازسازی بافتهای استخوانی می شود.

وی درباره نقش این دارو رسان نانو کامپوزیتی در کاهش عوارض مصرف داروهای ضد سرطان گفت: هنگام مصرف داروهای ضد سرطان، در روزهای اولیه مقدار زیادی از دارو در بدن بیمار آزاد می شود که مطلوب ما نیست و باید به تدریج به دوز خاصی برسد و در محدوده معینی عمل کند.

وی ادامه داد: با کاشتن این سامانه دارو رسان در موضع سرطانی، علاوه بر کاهش مصرف دارو  می توان رهایش آن را کنترل کرد که در چه مدت زمانی، چه مقدار دارو آزاد شود.

وی با بیان اینکه سامانه دارو رسان نانوکامپوزیتی، مراحل تست آزمایشگاهی و تست حیوانی بر روی موش و خرگوش را با موفقیت پشت سر گذرانده است، گفت: تست انسانی در مرحله بعدی قرار دارد تا برای مبتلایان به پوکی یا شکستگی استخوان و همچنین سرطان استخوان مورد استفاده قرار گیرد.

رضوی نیا تصریح کرد: با توجه به ویژگی زیست تخریب پذیری و امکان کنترل کامل این ماده، بعد از انجام ماموریت می توان بدون آسیب به بافت بدن، آن را تخریب کرد  در صورتیکه هیچ زیانی به بیمار نرسد.