آزمایش دوباره تئوری نسبیت اینیشتین با تست سخت گیرانه 16 ساله
به گزارش سیناپرس،نتایج به دست آمده از تلاش های علمی این تیم پژوهشی به رهبری مؤسسه ماکس پلانک آلمان نشان داده که نظریه فوق که در سال 1915 منتشر شده است، هنوز هم می تواند تست های بسیار سخت گیرانه را با موفقیت پشت سر بگذارد و از این طریق، درک دقیق تری را از جهان هستی به ما بدهد.
این محققان می گویند: نظریه نسبیت عام توضیح می‌دهد که نیروی جهانی گرانش، چگونه در مقیاس‌های بزرگ در کیهان کار می‌کند. گرچه در مقیاس زیر اتمی، این نظریه توان خود را از دست داده و جای خود را به مکانیک کوانتومی می دهد.
به گفته آن ها، ما باید راه‌هایی برای آزمایش نظریه نسبیت اینشتین در مقیاس متوسط پیدا می‌کردیم تا ببینیم آیا هنوز و با ابزارهای جدید نیز به درستی کار می کند یا خیر. به گزارش سیناپرس،حالا انجام این آزمایش ها بر روی یک منظومه پولسار دوگانه در 16 سال گذشته ثابت کرده است که تغییر و تحولات این جرم سماوی به طور شگفت انگیز و با دقت 99.99 درصد با نظریه نسبیت عام اینشتین مطابقت دارد.
منظومه مورد اشاره فوق از دو پولسار تشکیل شده است که به سرعت در حال چرخش هستند و مانند یک فانوس دریایی کیهانی، امواج رادیویی ساطع کرده و میدان های گرانشی بسیار قوی ایجاد می کنند.
یکی از این ستاره های پولسار در هر ثانیه 45 بار می چرخد، در حالی که ستاره دوم فقط 2.8 بار در ثانیه می چرخد. همچنین ستارگان فوق هر 2.5 ساعت یک بار به دور یکدیگر گردش می کنند.بر اساس نسبیت عام، وقوع شتاب های شدید در منظومه پولسار دوگانه، بافت فضا-زمان را تحت فشار قرار می دهد و امواجی را منتشر می کند که باعث کندشدن سیستم می گردند. بر این اساس پیش‌بینی می‌شود که دو پولسار فوق در ۸۵ میلیون سال آینده با هم برخورد کنند.
محققان می گویند ما زمان دقیق رسیدن بیش از 20 میلیارد از پالس های دریافتی از این منظومه را طی 16 سال مدل‌سازی کرده ایم.به گزارش سیناپرس،این کار که با استفاده از شبکه‌ای از تلسکوپ‌ها که در سراسر کره زمین پخش شده‌اند انجام شده است، هنوز برای این که به ما بگوید ستارگان فوق چه قدر از ما فاصله دارند، کافی نیست، ولی توانسته صحت تئوری نسبیت عام اینشتین را با دقت بالایی به اثبات مجدد برساند.
اگر چه به گفته آن ها، ما در آینده با استفاده از تلسکوپ‌های رادیویی جدید و تجزیه و تحلیل داده‌های جدید، باز هم به دنبال نقطه ضعف هایی در نظریه فوق خواهیم بود تا در صورت امکان آن را با یک نظریه گرانشی شاید بهتر جایگزین کنیم.
این یافته ها در نشریه بین المللی Physical Review X منتشر شده اند.
نویسنده: محمدرضا دلفیه
