تزریق خودکار انسولین به کمک فناوری ایمپلنت جدید

به گزارش سیناپرس، بدن افراد مبتلا به دیابت نوع یک، انسولین Ungh، هورمونی که به بدن کمک می کند تا قند (گلوکز) را به انرژی تبدیل کند، تولید نمی کنند. بنابراین این افراد باید تزریق انسولین را به صورت منظم اغلب بین دو تا چهار بار در روز، برای تنظیم میزان قند خون خود، انجام دهند. در حال حاضر، دانشمندان سلول هایی را تولید کرده اند که بیش از یک سال پس از لانه گزینی در بدن بیمار، انسولین تولید می کنند.

پروفسور ادکو دی کونیگ (Eelco de Koning) از دانشگاه لیدن هلند در این رابطه گفت: «امکان عرضه نامحدود سلول های تولید کننده انسولین به افرادی که با دیابت نوع یک زندگی می کنند، امیدوار کننده است.» به گزارش سیناپرس، محققان این ایمپلنت را که از سلول های بنیادی پلورپتنت انسان ساخته شده، در ۲۶ بیمار مبتلا به دیابت نوع یک آزمایش کردند. در حالی که آنها اثر بالینی روی سطح قند خون بیماران نداشتند، ایمپلنت ها با موفقیت انسولین را تولید کردند.

پروفسور کونیگ یادآور شد: علیرغم فقدان اثرات بالینی متقارن، این مطالعه یک نقطه عطف مهم در زمینه درمان های جایگزینی سلول های مبتنی بر PSC انسان باقی خواهد ماند، زیرا جزء یکی از اولین تحقیقاتی است که به بقای سلولی و عملکرد یک سال پس از پیوند پرداخته است.

به گزارش سیناپرس، این تیم پژوهشی، کارآزمایی بالینی فاز یک و دو را پس از آنکه ایمپلنت ها زیر پوست بیمار قرار گرفت، انجام داده و مشخص شد سلول ها به بقای خود ادامه داده و پس از ۲۶ هفته از لانه گزینی، شروع به ترشح انسولین کردند. بیماران دیابتی با ایمپلنت مذکور، ۱۳ درصد زمان بیشتری را در محدوده گلوکز خون سالم صرف کردند و پس از یک سال به ۲۰ درصد انسولین کمتر نیاز داشتند.

دکتر تیموتی کیفر (Timothy Kieffer) از دانشگاه بریتیش کلمبیا کانادا در توضیحاتش گفت: برای اولین بار، ما شواهدی را ارائه می دهیم که از PEC-01S حاصل از سلول های بنیادی می تواند به سلول های بتا بالغ، تولید کننده انسولین در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک تبدیل شود. این یافته های اولیه سرمایه گذاری آینده و سرمایه گذاری در بهینه سازی درمان های سلولی برای دیابت خواهد بود.

به گزارش سیناپرس، در مطالعه دیگری، دانشمندان متوجه شدند که ایمپلنت ها با موفقیت در ۶۳ درصد موارد، سه تا ۱۳ ماه پس از لانه گزینی، به طور موفقیت آمیز انسولین ترشح می کنند. در حالی که دانشمندان عوارض جانبی بیماران را زیر نظر داشتند، خطر ابتلا به عفونت از ایمپلنت بسیار پایین بود. جالب اینکه خطر ابتلا به عفونت در میان بیمارانی که زخم هایشان به سختی بهبود پیدا می کرد، کاهش یافت. البته متخصصان مجبور شدند با کمک جراحی ایمپلنت را از بدن دو نفر از شرکت کنندگان خارج کنند.

دکتر هوارد فای (Howard Foyt) از دانشمندان این پروژه می گوید: «این تحقیق به طور قطع، در تعداد کمی از افراد انسانی با دیابت نوع یک انجام شده و نشان می دهد که سلول های پیش ساخته پانکراس مشتق شده از PSC توانایی زنده ماندن، تشخیص، تمایز و بالغ شدن در جزایر لانگرهانس بدن انسان را دارند.» به گزارش سیناپرس، در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایش های فاز بعدی این پروژه، می توان امیدوار بود که در آینده ای نزدیک این ایمپلنت ها به صورت گسترده در دسترس بیماران قرار گیرد. 

شرح کامل این پژوهش ها و یافته های حاصل از آن در آخرین شماره مجله سلول های بنیادی (Cell Stem Cell) و گزارش های سلول پزشکی (Reports Medicine) منتشر شده و قابل دسترس است.

مترجم: نیروانا محمدحسینی

No tags for this post.