عوارض بد خوابی بیش از آن چه انتظار دارید، طول می‌کشد
به گزارش سیناپرس، محققان بین الملل در یک پژوهش جالب که در مورد خواب انجام داده‌اند، دریافته‌اند افرادی که به مدت ده روز در معرض کمبود خواب قرار می‌گیرند، حتی پس پس از طی دوره یک هفته ای ریکاوری نیز قادر نخواهند بود عملکردهای مختلف بدن خود را به وضعیت قبل بازگردانند و لذا باید این مشکل را به مدت طولانی تری تحمل نمایند.
امروزه دانشمندان به خوبی می‌دانند که کمبود خواب بر عملکرد انسان تأثیر منفی می‌گذارد. به عنوان مثال، این اختلال با مواردی چون نقص توجه و حافظه و همچنین افزایش خطر تصادفات رانندگی، مشکلات قلبی و سایر مسائل پزشکی همراه است.
در حالی که برخی تحقیقات به بهبود وضعیت کلی بدن پس از کم خوابی مزمن پرداخته و خوب خوابیدن به مدت چند روز را عاملی برای ریکاوری ذکر کرده‌اند، اما هیچ گاه مشخص نبوده که چه قدر زمان برای بهبود کامل دوره‌های طولانی مدت کمبود خواب نیاز است.
پژوهشگرانی از لهستان و آرزانتین برای روشن شدن بیشتر این موضوع، اقدام به انجام مطالعه ای کردند که در آن چندین فرد سالم مشارکت داشته‌اند. این افراد ابتدا به مدت 10 روز تحت محدودیت خواب هدفمند قرار گرفتند و پس از آن، به مدت 7 روز، خواب بدون محدودیت را به عنوان ریکاوری تجربه نمودند.
این شرکت کنندگان، در ساعات روز و در محیط‌های عادی، فعالیت روزانه خود را به پایان می‌رساندند و از حسگرهای مچ دست برای نظارت بر الگوهای روزانه خواب و فعالیت آن‌ها استفاده می‌شد. از آن‌ها همچنین برای بررسی فعالیت مغزی، الکتروانسفالوگرافی روزانه (EEG) گرفته می‌شد و سوالاتی نیز مطرح می‌گردید.
نتایج بررسی‌ها نشان داد که این افراد پس از طی کردن 7 روز دوره ریکاوری، هنوز در اکثر فعالیت‌های عملکردی نتوانسته‌اند به وضعیت پیش از محرومیت خواب بازگردند. تنها موردی که در این افراد به وضعیت بهتری رسیده بود، سرعت بازگشت به سطوح ابتدایی این فعالیت‌ها بود.
به گفته این محققان، یافته‌های آن‌ها بینش جدیدی را در خصوص ریکاوری و بهبودی بدخوابی مزمن به همراه خواهد داشت.به گزارش سیناپرس، بر این اساس، تحقیقات آینده می‌توانند به تعداد بیشتری از شرکت کنندگان تعمیم یافته و دوره‌های بهبود طولانی تری را مورد بررسی قرار دهند و بازگشت عملکردهای مختلف به حالت عادی را بدون ترتیب مشخصی تعیین کنند.
آن‌ها معتقدند بررسی روند بهبودی پس از یک دوره طولانی محدودیت خواب، نشان می‌دهد که تفاوت در پاسخ‌های رفتاری، حرکتی و نوروفیزیولوژیکی افراد به چنین مشکلی و همچنین نحوه ریکاوری آن‌ها، متفاوت است.
این یافته‌ها را مجله معتبر و دسترسی آزاد PLOS ONE منتشر کرده است.
نویسنده: محمد شجاعیه
