استانداردی برای تکنولوژی‌های حمل و نقل هوشمند تعریف نشده است

برای واکاویی این مسایل و جایگاه تکنولوژی حمل و نقل هوشمند در ایران گفت‌و گویی با حسین توحیدی، فارغ التحصیل رشته فیزیک از دانشگاه تهران، مدیر عامل شرکت دانش بنیان پویا فن آوران کوثر( یکی از شرکت های پیشرو در این زمینه) به انجام دادیم.

مزایا و نوآوری محصولات شما به عنوانی شرکتی دانش بنیان در مقایسه با نمونه‌های داخلی و خارجی در چیست؟

فناوری های ما ضمن بومی بودن، از کیفیت خوبی برخوردارند. مثلا هم اکنون فناوری ساخت تکنولوژی پردازش تصویر که جزو محصولات شرکت ما محسوب می شود تنها در انحصار دو شرکت اروپایی فنلاندی و ایتالیایی است. این محصول ضمن بومی بودن، از کیفیت بالایی برخوردار است و قیمت آن نیز نسبت به نمونه مشابه خارجی بسیار مقرون به صرفه تر است.

جدید ترین محصول ما دوربین پلاک خوان Embedded یا کارابین است که با نمونه های مشابه خود تفاوتهایی دارد.

این محصول چه ویژگی ها وتفاوتهای بارزی دارد؟

این سیستم یک سخت افزار جامع و واحد است که دوربین های رنگی، بخش الکترونیکی با قابلیت‌های پردازش تصویر، کنترلی، پاوری و نیز سیستم نورپردازی ویژه تصویربرداری از پلاک دارد و فرآیند پلاک خوانی توسط آن منفرد و بدون ارتباط با پردازنده یا واحد دیگری صورت می‌پذیرد؛ پیش نیاز این سیستم، تامین تغذیه الکتریکی آن و خروجی آن پلاک و تصویر خودروهای عبوری است. پس از اتصال منبع تغذیه به دوربین پلاک خوان، دستگاه به صورت خودکار روشن شده و شروع به پلاک خوانی می کند؛ تمامی دغدغه‌های معمول در بکارگیری سیستم های پلاک خوان سنتی (مبتنی بر اجزاء جداگانه) در این سیستم حل شده است. همچنین هسته پردازشی کارابین با درنظر گرفتن ویژگی های خاص پلاک های بومی ایران طراحی شده است؛ هسته پردازشی این کاربین در تشخیص کاراکترهای مشابه نظیر«س» و«ص» و تمایز اعداد 2 با 7 و 2 با 3 به طور خاص بهینه سازی شده است. سیستم پلاک خوان پارکینگ نیز از دیگر محصولات جدید این شرکت است. کارکرد اصلی این سیستم برای ورودی پارکینگ های مجمتع تجاری- مسکونی، سازمان ها و…. است. در این سیستم بیشتر بعد امنیتی ورودی پارکینگ ها در نظر گرفته شده است.

هم اکنون یکی از مسایل مهم در ساخت و تولید یک محصولات رعایت استانداردهای ملی و بین المللی است؟ آیا در ساخت این محصولات استانداردهای خاص آن را هم رعایت شده است؟

متاسفانه هم اکنون استانداردهایی برای این محصولات از سوی سازمان استاندارد کشور تدوین نشده است. به تازگی وزارت راه به عنوان متولی بحث حمل و نقل هوشمند، کمیته‌ای را تشکیل داده است که ما هم عضو این کمیته هستیم تا بحث استانداردها به سرانجام برسد. یک وزارتخانه نباید به تنهایی متولی این امر باشد. تدوین استاندارد برای این محصولات زمانی اتفاق می‌افتد که تعاملی سازنده‌ای بین سازمان استاندارد، وزارت کشورو مرکز فناوری های اطلاعات ناجا برقرار شود. در این بین شرکت ما از جمله معدود شرکت‌هایی است که سیستم‌های آن مورد تایید مرکز فناوری‌های اطلاعات ناجا قرار گرفته است. جدا از تمامی این مسایل ما به دنبال کسب استاندارد CEهستیم.

شرکت های دانش بنیان مانند شما برای رسیدن به جایگاه کنونی شان با چه مشکلاتی مواجه هستند؟ وظیفه دولت در این بین چیست؟

هرچند ما به دلیل تحریم ها با مشکلات زیادی مواجه بودیم اما بخشی از این مشکلات مربوط به کم کاری بخش حاکمیتی است مثلا شرکت‌های دانش بنیان کوچک به خودی خودشان نمی‌توانند در صادرات محصولات شان موفق باشند. این شرکت‌ها نیازمند حمایت‌های دولتی و حاکمیتی هستند. این نیازها تنها به لحاظ مالی تامین نمی‌شود. بسترها و زیرساخت‌های لازم برای معرفی این محصولات نیز باید مهیا باشد. امروزه لیستی از توانمندی‌های شرکت‌های غیر هایتک کشورهای آسیایی میانه به صورت ایمیل یا کاتولوگ در خدمت سایر شرکت‌های خارجی قرار می‌گیرد. معاونت علمی ریاست جمهوری و پارک‌های علم و فناوری نیز این وظیفه حاکمیتی را دارند تا توانمندی‌های شرکت‌های دانش بنیان‌شان را به سایر کشورها معرفی کنند. قطعا شرکت‌های دانش بنیان کوچک قدرت بازاریابی شرکت‌های تجاری و بزرگ را ندارند بنابراین نیازمند کمک دولت در بخش بازرگانی هستند. اگر این شرکت‌ها حمایت نشوند، دیر یا زود از چرخه خارج خواهند شد؛ طبق یکی از منابع آماری، حدود 85 درصد شرکت‌های دانش بنیان پس از گذشت مدتی از بین می‌روند. قطعا این شرکت‌ها محصولات خوبی داشته اند اما به دلیل نداشتن استراتژی خوب از رده خارج شده‌اند. از سوی دیگر معمولا شرکت‌های بزرگ دنیا تولید کننده نیستند. سیاست اغلب این شرکت‌ها شناسایی شرکت‌های تولید کننده کوچک است. وظیفه ما در پارک علم و فناوری این نیست که مذاکراتی با شرکت‌های بزرگ داشته باشیم. قطعا ما برای فروش محصولات دفاعی‌مان در داخل کشور، دسترسی به وزارت دفاع نداریم باید مسوولان پل ارتباطی بین ما با این ارگان‌ها باشند. همچنین هیچ ضمانتی برای بحث مالکیت معنوی محصولات ما در کشور وجود ندارد و همواره ما ترسی از ارایه این محصولات به ارگان‌های مختلف داریم. درهر کجای دنیا وقتی برچسب نظامی و امنیتی روی یک محصولی می خورد بسیاری از سازمان‌های اطلاعاتی و دفاعی از آن حمایت‌می کنند و در ساخت و تولید آن شریک می‌شوند. شاید علت اصلی این مساله ریشه در تفاوت ثبت اختراع در ایران با سایر کشورهای اروپایی داشته باشد. ثبت اختراع در ایران بیشتر جنبه ظاهری دارد. هرچند در چند سال اخیر فعالیت‌های خوبی در حوزه قضایی صورت گرفته است اما همچنان مخترعان با مسایل قضایی و حقوقی زیادی مواجه‌اند. حتی شعبه قضایی تخصصی در این خصوص وجود ندارد. به نظر می رسد دولت باید در این زمینه توجه ویژه‌ای داشته باشد.