ارتباط سردردهای میگرنی با چاقی
ميگرن یک اختلال عصبي- زيست شناختي است كـه در اثر افزايش تحريك پذيري دستگاه عصبي مركـزي ايجـاد مي شود و با سردردهاي دوره اي همراه است كه به صورت عودهاي مكرر و اغلب يـك طرفـه و ضـربان دار اسـت. شيوع ميگرن براساس معيارهاي انجمن بين المللي سردرد بزرگسـالان (International Headache Society)در اروپا 14/7 درصد و در آسيا 3 درصد در مردان و 10 درصد در زنان گزارش شده است. آمار دقيقي از شيوع ميگرن در ايران وجود ندارد. طبق بررسـي هـاي همـه گيرشناسـي تخمين شيوع اين بيماري در برخي شهرهاي ايران عبارت است از: شيراز 6/1 درصد، جهرم 15/5 درصد، دانشجويان اصفهان 14/2 درصد، دانشجويان زاهـدان 7/14 درصـد ودانـش آمـوزان يـزد 12/3 درصـد كـه نسـبت بـه سـاير كشورهاي آسيايي بيشتـر اسـت.
اگرچه علت اصلي ميگرن ناشناخته است، با اين وجود عوامل مختلفي مثل ژنتيك و محيط در بـروز آن دخالـت دارند. گفتنی است که عوامل متعددی با ايجاد آسيبهاي عروقـي منجـر به بـروز حملـه هـاي ميگرنـي مـي شـوند که از جمله می توان به جهـش در ژن MTHFR و افزايش سطح هموسيستئين، سطوح غيرطبيعـي ويتـامين D، توليد مواد التهابي در اطـراف اعصـاب و عـروق مغـز، افزايش توليد سروتونين از پلاكتهـا، افـزايش حساسـيت عروق به نيتريك اكسايد (NO) وكاهش سطح آنزيمهای متابولیک اشاره کرد.
شواهد نشان مي دهند كه شاخص تـوده بـدني نامناسب (به ويژه بالاي 30) عامل مؤثري در بروز ميگرن به حساب مي آيـد. همچنـين در بعضـي مطالعـه هـا ارتباط مستقيمي بين كاهش وزن و كاهش علايم ميگرن مشاهده شـده اسـت. بـا ايـن وجـود، نتـايج بعضـي از مطالعه ها ارتباطي را بين ميگـرن و چـاقي نشـان نـداده و حاكي از اين است كه شاخص توده بدني كـمتـر از 18/5 نيز مي تواند با ميگرن ارتباط معني داري داشته باشد.لذا، با توجه به نتايج متناقض مطالعـه هـا در مـورد ارتبـاط چـاقي و ميگـرن و همچنـين شـيوع روزافـزون چـاقي و اهميت آن بيماري در بروز ميگرن، پژوهشگران کشورمان به بررسی ارتباط ميگـرن و چـاقي پرداخته اند.
لازم به ذکر است که اين مطالعه با جستجو در پايگاههـاي اطلاعـاتي Science Direct ،Scopus ،PubMed و Web of Science انجام شده و مطالعه هاي انتشار يافته بين سالهاي 2005 تـا 2014 بررسي شده اند
نتايج این پژوهش حاکی از آن بود که چـاقي عمومي و چاقي شكمي مي تواند باعث بروز ميگرن شـود و شدت و تعداد حملههاي اين بيمـاري را افـزايش دهـد، جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله علمي دانشگاه علوم پزشكي قزوين، سال نوزدهم، شماره 1 (پي در پي 78)، فروردين و ارديبهشت 1394 منتشر شده است.
محققین:اميد صادقي , مرتضي نصيري,غلامرضاعسكري,زهرامقصودي
No tags for this post.
