ارتباط سردردهای میگرنی با چاقی
میگرن یک اختلال عصبی- زیست شناختی است کـه در اثر افزایش تحریک پذیری دستگاه عصبی مرکـزی ایجـاد می شود و با سردردهای دوره ای همراه است که به صورت عودهای مکرر و اغلب یـک طرفـه و ضـربان دار اسـت. شیوع میگرن براساس معیارهای انجمن بین المللی سردرد بزرگسـالان (International Headache Society)در اروپا 14/7 درصد و در آسیا 3 درصد در مردان و 10 درصد در زنان گزارش شده است. آمار دقیقی از شیوع میگرن در ایران وجود ندارد. طبق بررسـی هـای همـه گیرشناسـی تخمین شیوع این بیماری در برخی شهرهای ایران عبارت است از: شیراز 6/1 درصد، جهرم 15/5 درصد، دانشجویان اصفهان 14/2 درصد، دانشجویان زاهـدان 7/14 درصـد ودانـش آمـوزان یـزد 12/3 درصـد کـه نسـبت بـه سـایر کشورهای آسیایی بیشتـر اسـت.
اگرچه علت اصلی میگرن ناشناخته است، با این وجود عوامل مختلفی مثل ژنتیک و محیط در بـروز آن دخالـت دارند. گفتنی است که عوامل متعددی با ایجاد آسیبهای عروقـی منجـر به بـروز حملـه هـای میگرنـی مـی شـوند که از جمله می توان به جهـش در ژن MTHFR و افزایش سطح هموسیستئین، سطوح غیرطبیعـی ویتـامین D، تولید مواد التهابی در اطـراف اعصـاب و عـروق مغـز، افزایش تولید سروتونین از پلاکتهـا، افـزایش حساسـیت عروق به نیتریک اکساید (NO) وکاهش سطح آنزیمهای متابولیک اشاره کرد.
شواهد نشان می دهند که شاخص تـوده بـدنی نامناسب (به ویژه بالای 30) عامل مؤثری در بروز میگرن به حساب می آیـد. همچنـین در بعضـی مطالعـه هـا ارتباط مستقیمی بین کاهش وزن و کاهش علایم میگرن مشاهده شـده اسـت. بـا ایـن وجـود، نتـایج بعضـی از مطالعه ها ارتباطی را بین میگـرن و چـاقی نشـان نـداده و حاکی از این است که شاخص توده بدنی کـمتـر از 18/5 نیز می تواند با میگرن ارتباط معنی داری داشته باشد.لذا، با توجه به نتایج متناقض مطالعـه هـا در مـورد ارتبـاط چـاقی و میگـرن و همچنـین شـیوع روزافـزون چـاقی و اهمیت آن بیماری در بروز میگرن، پژوهشگران کشورمان به بررسی ارتباط میگـرن و چـاقی پرداخته اند.
لازم به ذکر است که این مطالعه با جستجو در پایگاههـای اطلاعـاتی Science Direct ،Scopus ،PubMed و Web of Science انجام شده و مطالعه های انتشار یافته بین سالهای 2005 تـا 2014 بررسی شده اند
نتایج این پژوهش حاکی از آن بود که چـاقی عمومی و چاقی شکمی می تواند باعث بروز میگرن شـود و شدت و تعداد حملههای این بیمـاری را افـزایش دهـد، جزئیات بیشتر این پژوهش در مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی قزوین، سال نوزدهم، شماره 1 (پی در پی 78)، فروردین و اردیبهشت 1394 منتشر شده است.
محققین:امید صادقی , مرتضی نصیری,غلامرضاعسکری,زهرامقصودی