گزارش تصویری از فاجعه اتمی چرنوبیل
شهر پریپیات pripyat در سال 1970 در نزدیکی نیروگاه هسته ای چرنوبیل احداث شده و به عنوان نهمین شهر هسته ای شوروی سابق محسوب می شده است. تا پیش از فاجعه اتمی چرنوبیل در سال 1986، این شهر محل سکونت کارکنان نیروگاه هسته ای چرنوبیل با جمعیتی نزدیک به 50000 نفر بوده ولی پس از آن این شهر به کلی خالی از سکنه و تبدیل به ویرانه ای گردید.
به دلیل آن که ساکنین در هنگام تخلیه شهر تنها اجازه بردن یک چمدان کوچک سبک را با خود داشتند و می بایست به سرعت شهر را ترک می کردند شهر به همان صورت برای سال ها باقی مانده و گوئی زندگی به یکباره در آن متوقف شده و تصویری از آن لحطه برای همیشه در حافظه تاریخ ثبت شده است . به دلیل وجود تشعشعات مرگبار برای سال های متمادی و تا پیش از کم شدن تاثیرات فاجعه چرنوبیل ، شهر به صورت دست نخورده باقی ماند ولی متاسفانه اندک زمانی کوتاه پس از اعلام بی خطر بودن تردد در این منطقه از سوی مسولان ، دیگر چیزی از آن موزه دست نخورده بر جا نماند و دزدان و غارتگران همه چیز را به یغما بردند .
امروزه چرنوبیل در محدوده محافظت شده ای به شعاع 30 کیلومتر واقع شده است که ورود به آن بدون مجوز مخصوص امکان پذیر نیست، رادیواکتیواندازه گیری شده در منطقه بعد از 25 سال به حدی است که حتی توقف کوتاه مدت در محل نیز بسیار خطرناک اعلام شده است . یک گروه خبرنگار با کمال تعجب به خانم 78 ساله ای بر خوردند که ازساکنین قدیمی این منطقه بوده و شوهر و پسرش را در این فاجعه از دست داده بود ولی همچنان در این منطقه حفاظت شده زندگی می کرد وکوچکترین تاثیری از رادیو اکتیو ندیده بود و همچنان بدون استعمال هرگونه دارویی درمحل زندگی خود اقامت داشت . البته این مورد یک استثنا بوده و هزاران نفر در این کشور به دلیل تاثیر مواد رادیو اکتیو دچار بیماری هایی مانند سرطان شده و به دلیل وجود این تشعشعات صدها کودک معلول و ناقص الخلقه به دنیا آمدند . شدت این فاجعه به حدی بود که حتی تاثیرات رادیو اکتیو آن در نیمکره جنوبی هم گزارش شده بود .
نیروگاه اتمی چرنوبیل در 14 کیلومتری این شهر قرار دارد و حادثه انفجار این نیروگاه در سال 1986 میلادی رخ داد . شرح این انفجار اتمی به این صورت گزارش شده است که در روز های 25 و 26 آپریل آن سال ، مسئولان نیروگاه برای انجام برخی آزمایش های ضروری مجبور به از کار انداختن سیستم اتوماتیک ایمنی نیروگاه شدند . این موضوع همزمان با بی توجهی مسئولان فنی راکتور ، سبب بالا رفتن بیش از حد دمای داخلی آن شده در ساعت ده و یازده دقیقه شب مسئولان نیروگاه پی به اشتباه خود برده و برای جلوگیری از بروز فاجعه مرتکب اشتباه دیگری شدند ، آن ها برای جلوگیری از بروز بحران ، میله های کنترل را از داخل راکتور خارج کردند . در ساعات نخستین بامداد روز بعد یعنی حدود ساعت یک و نیم صبح ، فشار داخلی راکتور به حدی رسید که طی یک انفجار ، پوشش هزار تنی محافظ راکتور به هوا پرتاب شده و ذرات بخار آب و مواد رادیو اکتیو به بیرون فوران کرد . مسئولان نیروگاه به سرعت در صدد رفع اشتباه خود بودند که انفجار دوم و به مراتب شدید تر رخ داده و همزمان با آتش سوزی مهیب در داخل نیروگاه تقریبا همه چیز از کنترل خارج شد . نشت رادیو اکتیو در این منطقه باعث مرگ و بروز نشانه های مرگباری در بسیاری از مردم منطقه شده و در بخش های وسیعی از اروپا منتشر شد . به گفته کارشناسان در این انفجار مواد رادیو اکتیو لازم برای ساخت یکصد بمب اتمی وارد طبیعت شده و آزاد شد . در این فاجعه نزدیک به 5 میلیون نفر کشته و زخمی شده یا بر اثر عواقب ان دچار مشکلات جسمی شدند .
No tags for this post.
