آیا واقعاً اهدای پلاسما برای نجات بیماران کرونایی مفید است؟

طبق یک آزمایش انجام شده توسط محققان آرژانتینی، مشخص شده است پلاسمای بیمارانی که از کووید-19 رهایی یافته اند، نمی تواند کمک زیادی به بیماران مبتلا به ذات الریه شدید ناشی از این بیماری عالم گیر نماید.

از مدتی پیش و بر اساس یک سری پژوهش مقدماتی، دانشمندان بر تاثیرات احتمالی و مثبت پلاسمای دوره نقاهت مبتلایان به کووید-19 بر افرادی که از این بیماری رنج می برند تاکید شده بود. اما داده های آزمایشی که در این خصوص وجود داشت، حداقل بوده است.

حالا اما در تحقیق جدیدی که توسط محققانی از بیمارستان ایتالیانو در بوئنوس آیرس آرژانتین انجام شده است، این موضوع حداقل در مورد بیماران بدحال کرونا مورد تشکیک واقع شده است.

در این آزمایش تصادفی کنترل شده که از نوع کارآزمایی بالینی دوسوکور و با حضور بیش از 300 بیمار انجام شده است، محققان تفاوت آماری معنی داری را در وضعیت بالینی و همچنین میزان مرگ و میر کلی در بیماران تحت درمان با پلاسمای بهبودیافتگان و کسانی که صرفاً دارونما دریافت کرده بودند، مشاهده نکردند.

در واقع بر اساس این یافته ها که در نشریه New England Journal of Medicine منتشر شده اند، پلاسمای افراد بهبود یافته از کرونا که به «پلاسمای بهبودی» معروف است، نتوانسته تأثیر قابل توجهی بر بازگشت سلامتی افراد مبتلا به این بیماری به ویژه در موارد حاد آن داشته باشد.

این نتایج پژوهشی کلاف درهم پیچیده اطلاعات به دست آمده از جوانب مختلف بیماری عجیب کووید-19 را پیچیده تر از قبل می کند.

قابل ذکر است در آزمایش های تصادفی کنترل شده، افراد به طور تصادفی به دو گروه تقسیم می شوند؛ یکی گروه آزمایش که تحت درمان قرار می گیرند و دیگری گروه کنترل که معمولاً دارونما دریافت می کنند.

در نوعی از این آزمایش که اصطلاحاً «آزمایش کور» نام دارد، شرکت کنندگان نمی دانند در کدام گروه قرار دارند. همچنین در نوع دیگر این آزمایش ها که «دو سو کور» خوانده می شوند، خود آزمایشگران نیز از نحوه تقسیم افراد بین دو گروه، بی خبر هستند. این نحوه انجام آزمایش، دقت آن ها را به طور قابل توجهی بهتر می کند.

نویسنده: محمدرضا دلفیه

No tags for this post.