بنا بر آمار سازمان جهانی بهداشت هم اکنون بیش از ۶۰۰ میلیون نفر از ساکنان جهان به علل مختلف جسمی، روانی و اجتماعی دچار ناتوانی و معلولیت هستند که ۸۰ درصد این افراد در کشورهای جهان سوم زندگی کرده و یک سوم آنان را کودکان تشکیل می دهند.
بنا بر آمارها هم اکنون حدود ۱۲ درصد از جمعیت ایران را معلولان تشکیل می دهند که از این میزان در حدود ۲ میلیون نفر دارای معلولیت شدید هستند.
در این بین معلولیت جسمی و حرکتی، از جمله معلولیت هایی است که کیفیت زندگی فردی و اجتماعی شخص را به علت ناتوانی شدید و دائمی جسمی ناشی از فلج عضو، قطع اندام و نقص عضو دستخوش تغییر می کند.
دکتر کامران عاروان، رئیس جامعه معلولین کشور در این خصوص به سیناپرس گفت: هم اکنون طبق برآوردها، حدود 10 تا 15 درصد افراد دنیا مبتلا به معلولیت هستند. همچنین طبق برآورد وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، حدود 3 میلیون نفر از جامعه ایرانی دچار معلولیت هستند.
وی افزود: در حال حاضر عوامل مختلف ژنتیکی و ابتلا به بیماری هایی مانند فلج اطفال، آتروفی عضلانی ستون فقرات یا SMA، MS و همچنین حوادث جاده ای و حوادث ناشی از کار و بلایای طبیعی ( مانند سیل و زلزله) باعث ایجاد معلولیت جسمی و حرکتی می شوند. معلولیت روانی هم ناشی از عوارض اجتماعی است.
وی با تاکید بر اینکه میزان معلولیت در مردان بیشتر از زنان است، اظهارداشت: مردان به علت حضور بیشتر در جامعه بیشتر از زنان دچار معلولیت های جسمی و حرکتی هستند؛ بیشتر معلولیت زنان نیز ناشی از بیماری و مشکلات ژنتیکی است.
وی به سن معلولیت در ایران نیز اشاره کرد و در این خصوص گفت: در سنین کودکی تا جوانی اغلب افراد بر اثر تصادفات جاده ای یا ابتلا به بیماری، دچار معلولیت می شوند اما در سنین کهنسالی اغلب افراد به علت ابتلا به یک سری از بیماری ها مانند دیابت، دچار نقص عضو و معلولیت می شوند.
به گفته وی، گاهی اوقات جامعه مدرن نیز باعث ایجاد بیماری هایی مانند MS می شود. این بیماری اغلب به علت فشارهای روحی و استرس های بیش از حد ایجاد می شود.
رئیس جامعه معلولین کشور بیان کرد: حوادث ناشی از کار و تصادفات درون شهری در کلانشهرها درصد بیشتری را به خود اختصاص می دهند. اغلب در شهرهای کوچک و روستاها معلولیت های ناشی از ژنتیک و بیماری ها دیده می شود.
عاروان به مشکلات اجتماعی معلولان اشاره کرد و افزود: در حال حاضر معلولیت در کلانشهرها بیشتر از شهرهای کوچک دیده می شود زیرا اغلب شهرهای بزرگ مهاجر پذیر هستند؛ بسیاری از معلولان کلانشهرها مهاجرانی هستند که اغلب در فضای کوچک برخی شهرها و روستا، دچار فشارهای اجتماعی و روحی و روانی زیادی بوده اند و برای رهایی از این مشکلات به کلانشهرها مهاجرت کرده اند.
وی به توانایی های این افراد اشاره کرد و ادامه داد: هنوز ذهنیت بسیاری از افراد شامل مسوولان، جامعه، خانواده و …. به گونه ای است که معلولان را باور ندارند. افرادی که می توانند یک حیات عادی مانند سایر شهروندان جامعه داشته باشند و از حقوقی مانند ازدواج کردن، اشتغال داشتن، حق لذت بردن از حیات و زندگی همچون دیگران بهره مند شوند اما هنوز این اتفاق که باید با سرعت و اطمینان خاطر برای معلولان رخ دهد، اتفاق نیفتاده است.
گزارش: فرزانه صدقی
No tags for this post.