ضرورت تصمیم گیری برای سال های پایانی زندگی سالخوردگان
پل هاچیسن، پزشک مراقبت های ویژه از مرکز پزشکی دانشگاه لویالا، در مجله Chest بیان کرد که پزشکان موظف اند تا به خانواده های بیماران در حال مرگ توصیه هایی را ارائه دهند.او گفت: «یک پزشک موظف است به تصمیم گیرندگان بیمار بهترین طرح مراقبتی و اهداف درمانی را ارائه دهد که معتقد است از طریق آن، هم ارزش های اصیل بیمار حفظ می شود و هم در بهترین وضعیت کلینیکی قرار می گیرد.»
در جایگاه مخالف او دکتر رابرت ویچ از دانشگاه جورج تاون قرار دارد.او در این باره می گوید: «هیچ دلیلی برای پیشنهاد کردن اهداف درمانی وجود ندارد، اگر چنین کاری انجام شود در واقع دیدگاه تصمیم گیرندگان تحریف می شود.»
دکترهاچیسن می گوید که اعضای خانواده یا دیگر تصمیم گیرندگان اغلب هیچ تجربه ای در زمینه تصمیم گیری برای پایان دادن به زندگی شخص دیگری را ندارند وآن ها وقتی در این موقعیت قرار گیرند دائم با کشمکش های متفاوتی سرو کار پیدا خواهند کرد. تصمیم گیری بدون هیچ گونه پیشنهادی در این زمینه ممکن است برای آنها بسیار سخت و طاقت فرسا باشد.زمانی که پیش بینی وضعیت بیمار مشخص نیست و درمان های او بسیار سنگین اند، تصمیم گیرندگان اغلب برای اتخاذ تصمیم هایی مبنی بر محدود کردن درمان بیمارشان به توصیه های پزشکان نیاز خواهند داشت.
پزشک بعد از این که درباره ارزش های بیمار از خانواده او اطلاعاتی بدست آورد موظف است تا پیشنهاداتی به خانواده او بدهد که بر پایه ارزش های خود بیمار باشد و نظرات شخصی، سیاسی و یا معنوی پزشک در آن دخیل نباشد. اذعان عدم اطمینان درباره آینده بیمار و این که برایش چه پیش می آید منوط به بررسی های بیش تر و بحث و گفتگو با خانواده بیمار است.
دکتر هاچیسن تاکید می کند: «ما هرگز به پزشکان مربوطه این اجازه نمی دهیم که بدون بررسی اولویت ها و ترجیحات خانواده و تصمیم گیرندگان بیمار دست به تصمیماتی مبنی بر پایان دادن به زندگی او بزنند. به طور مشابه، این نوع تصمیم گیری ها می تواند برای خانواده بیمار که عمدتا هیچ پیش زمینه پزشکی و آموزشی برای اتخاذ چنین تصمیماتی بدون دخالت پزشک ندارند، نیز بیگانه باشد. مهم نیست که توصیه پزشکان چه باشد، اما به هرحال توصیه ای که به خانواده ها داده می شود باید با انسانیت باشد و به دیدگاه های متضاد نیز احترام گذاشته شود.در اخر لازم به ذکر است که پزشک و تصمیم گیرنده باهم در یک طرف هستند و هدف مشترکی نیز دارند و ان هم احترام به منافع و شأن و منزلت بیمار بدحال است.»
No tags for this post.
