روشی جدیدی برای حل مشکل پلاستیک در جهان
به گزارش سیناپرس به نقل از oilprice، مواد پلاستیکی از مواد نفتی ساخته می شوند و پس از استفاده انرژی بسیار زیادی را در خود نگه می دارند. تاکنون، شرکت های مختلف دنیا شیوه های متفاوتی را برای بازیافت و استفاده دوباره از مواد پلاستیکی استفاده کرده اند تا بتوانند مشکل تجمع مواد پلاستیکی در دنیا را به شکلی حل و فصل کنند.
از آنجایی که مواد پلاستیکی از مواد نفتی تشکیل شده اند، به راحتی می توان آنها را با سوزاندن به انرژی تبدیل کرد. مهم ترین چالش این رویکرد این است که احتراق و سوزاندن مواد پلاستیکی آلاینده های نامطلوبی از قبیل دیوکسین ها و فوران ها را تولید می کند.
پلاستیکی های ضایعاتی نیز ممکن است حاوی اجزای نامطلوبی مانند «پلی وینیل کلرید» و اتم های کربن در زمان احتراق باشند که می توانند اسید کلریدریک خورنده را تشکیل دهند.
محققان بر این باورند که «پیرولیز» روش متفاوتی است که در غیاب اکسیژن به منظور تولید روغن مایع، زباله های پلاستیکی را دچار تخریب حرارتی می کند. البته این شیوه هم مشکلات مشابهی هم ایجاد می کند اما به نظر می رسد این شیوه یکی از مرسوم ترین روش هاست. این روش هم محصولات جانبی نامطلوبی ایجاد می کند و روغن حاصل نیاز به پردازش بیشتر دارد.
به گزارش سیناپرس، اما یک شرکت کانادایی مدعی شده که راه حل جدیدی را پیدا کرده است که مشکلات پیش روی روش «پیرولیز» را از بین می برد. یک شرکت در کانادا در سال 2011 با تمرکز بر ارتقاء قیر به عنوان شکل نیمه جامد نفت تأسیس شد. 70 سال پیش از ظهور صنعت قیر در کانادا، محققان این شرکت کوچک در تحقیقات خود متوجه شدند که فلزات کمیابی که در قیر وجود دارند و در پالایش نفت مزاحمت ایجاد می کنند، نقش کاتالیزوری مهمی در تجزیه اجزای پیچیده قیر ایفا می کنند و خواص و ارزش آنها را بهبود می بخشد.
علاوه بر این، این شرکت کشف کرد که برخی از مواد زیستی قادرند جایگزین گاز هیدروژن موردنیاز در واکنش های هیدروکراکینگ شوند. در مرحله بعد، این شرکت اعلام کرد همان روش شیمیایی که برای ارتقاء قیر و روغن های تجدیدپذیر به کار می روند، می توانند برای تبدیل تحت کنترل آنها به هیدروکربن های مایع در شرایط ملایم تر مورد استفاده قرار گیرند.
محققان در روش Aduro از افزودن آب، فلزات طبیعی و مواد زیستی مانند گلیسیرین یا سلولز استفاده می کنند. این کار باعث تجزیه مولکول های طولانی پلیمری در پلاستیک های زائد به مولکول های کوچک تر می شود. این روش مشابه فرآیند هیدروکراکینگ در پالایشگاه ها عمل می کند اما در دماهای بسیار پایین تر بدون نیاز به افزودن گاز هیدروژن یا استفاده از کاتالیزورهای گران قیمت انجام می شود.
محققان این شرکت کانادایی در تجزیه مواد پلاستیکی به این نتیجه رسیدند که منابع معادل هیدروژن هم در پلاستیک های زائد وجود دارند. به عبارت دیگر، بازیافت زباله های پلاستیکی روشی خودپایدار محسوب می شود. زمانی که به معادل های هیدروژنی نیاز است، مقداری زباله پلاستیکی از نوع مناسب یا فوم حاصل از میلیون ها تشک که هر ساله دور ریخته می شود، می توان به مخلوط اضافه کرد.
این روش، راهکاری جدید و مقرون به صرفه به شمار می رود که می تواند به بهترین شکل، جوامع بشری را از معضل زباله نجات دهد. بازیافت هیدروکمولیتیک مواد پلاستیکی (HPU) 99 درصد روغن پارافین خالص و روغن پارافینی شبه دیزلی از پلی اتیلن تولید می کند که بازده بالای 90 درصد دارد و می تواند به عنوان سوخت استفاده شود.
مترجم: ندااظهری
