یافته‌های جدید محققان نشان می‌دهد افرادی که بیش از چهار سال در معرض ناامنی شغلی قرارگرفته‌اند، ازنظر عاطفی دچار بحران شده، پایداری شخصیتی کمتری داشته و به میزان قابل‌توجهی ناسازگارتر شده و وظیفه‌شناس نخواهند بود. این مطالعات بر پایه شواهد در حال رشد در مورد پیامدهای منفی ناامنی شغلی انجام‌شده‌اند.
لنا وانگ (Lena Wang) پژوهشگر ارشد این تیم تحقیقاتی و استاد دانشگاه RMIT در کشور استرالیا درباره موضوع فوق گفت: «به‌طور سنتی، ما بیشتر در مورد عواقب کوتاه‌مدت و اقتصادی ناامنی شغلی فکر کرده‌ایم که عموماً به رفاه، سلامت جسمی و احساس عزت‌نفس فرد آسیب می‌رساند. در حال حاضر ما در حال بررسی این مسئله هستیم که شرایط ناامنی شغلی چگونه موجب تغییر خلقیات و شخصیت یک فرد در طول زمان می‌شود.»
افرادی که به‌طور مزمن در معرض ناامنی شغلی هستند، درواقع دچار سرخوردگی شده، کمتر کارکرده و از ایجاد روابط کاری قوی و مثبت خودداری می‌کنند. این موضوع می‌تواند در بازه زمانی طولانی‌مدت، بهره‌وری آن‌ها را کاهش دهد.
در این تحقیق پژوهشگران از اطلاعات و داده‌های مرکز ملی درآمد و شرایط کار در استرالیا (HILDA) استفاده کرده و جزئیات شغلی 1046 کارمند مختلف در یک بازه زمانی نه‌ساله موردبررسی قرار گرفت.
این پژوهش، یک چارچوب شخصیتی تثبیت‌شده معروف به پنج اصل بزرگ را به کار می‌برد که شخصیت انسان را به پنج صفت گسترده تقسیم می‌کند: ثبات عاطفی، سازگاری با دیگران، باوجدان بودن، برونگرایی و پذیرش دیگر اشخاص.
نتایج این مطالعه نشان داد که ناامنی شغلی در بازه زمانی طولانی‌مدت بر سه صفت اول این پنج اصل تأثیر منفی گذاشته است. این موارد به‌طورکلی مربوط به تمایل فرد برای دستیابی به اهداف مطمئن، همراه شدن با دیگران و مقابله با استرس هستند.
موضوع قابل‌توجه در رابطه با یافته‌های فوق، این است که این نتایج برخلاف برخی فرضیات پیشین مطرح‌شده درباره ناامنی شغلی است.
لنا وانگ در این رابطه گفت: برخی از پژوهشگران ممکن است معتقد باشند که عدم امنیت شغلی باعث افزایش بهره‌وری می‌شود زیرا کارگران برای حفظ شغل خود سخت‌تر تلاش می‌کنند اما تحقیقات ما نشان می‌دهد که اگر شرایط بی‌ثباتی و عدم امنیت شغلی ادامه یابد ممکن است نتایجی کاملاً متفاوت داشته باشد.
ما در مطالعات خود دریافتیم افرادی که به‌طور مزمن در معرض ناامنی شغلی هستند، درواقع دچار سرخوردگی شده، کمتر کارکرده و از ایجاد روابط کاری قوی و مثبت خودداری می‌کنند. این موضوع می‌تواند در بازه زمانی طولانی‌مدت، بهره‌وری آن‌ها را کاهش دهد.
مطالعات پیشین نشان می‌دهد که جنبه‌های مختلف عدم امنیت شغلی ازجمله شیوه‌های استثمارگرایانه استخدام، قراردادهای صوری و کارهای پاره‌وقت و تجربه بیکاری در سطح جهان رو به افزایش است.
شرح کامل این پژوهش و یافته‌های به‌دست‌آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی روان‌شناسی کاربردی (Journal of Applied Psychology) منتشرشده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
مترجم: فاطمه کردی
No tags for this post.