برای کاهش خطر سندرم مرگ ناگهانی نوزاد، آکادمی طب اطفال آمریکا توصیه می‌کند که والدین حداقل 6 ماه و در حالت ایده‌آل، یک سال کودک را در اتاق خود بخوابانند. این آکادمی همچنین توصیه می کند که نوزاد در تختخواب خوابانده نشود، اما متخصصان اطفال، ممکن است به والدین امروزی در مورد خواباندن نوزادان در رختخواب خود توصیه‌های متفاوتی انجام دهند.
در یک تحقیق، حدود 59٪ از مادران امروزی گفتند که مایلند کودک را در اتاق خود و نه در تختخواب خود بخوابانند. اما تنها 45 درصد از کسانی که گفتند قصد دارند کودک را فقط در اتاق خود بخوابانند طی دو هفته گذشته این کار را انجام دادند.
دکتر «ان کلمس»، نویسنده اصلی این تحقیق گفت: ما دریافتیم که بسیاری از مادران علیرغم توصیه های آکادمی طب اطفال آمریکا که نوزادان را در اتاق خود بخوابانند نه در تخواب خود، آنها را در تختخواب خود می خوابانند .
کلمس می گوید: دلایل مختلفی وجود دارد که والدین هنوز ترجیح می دهند کودک را در رختخواب خود بخوابانند.
وی افزود: گروهی از مردم احساس می کنند خواباندن کودک در تختخواب برای شیردهی ضروری است و از نظر فرهنگی، خوابیدن نوزادان در تختخواب والدین، گاهی یک هنجار اجتماعی است.
وی یادآور شد: برخی خانواده ها هستند که مکان امن جداگانه ای برای خواب کودک ندارند.
اما چرا خواباندن نوزاد در تخوابی غیر از تختخواب والدین مهم است؟
کلمس توضیح داد: ما نگران خفگی تصادفی نوزادان هستیم. در جامعه غربی ما عاشق تشک های نرم و بالشتک های ضخیم و بالش های گرم و نرم هستیم. این موارد، خطر خفه شدن را به وجود می آورد. مردم فکر می کنند بیدار می شوند اما معمولا خفگی نوزاد به صورت بسیار ساكت و خاموش اتفاق می افتد.
به گزارش سیناپرس ؛دکتر جیلیان پارک، متخصص کودکان در بیمارستان کودکان مونیتفیور، می گوید: خواباندن نوزاد در تختخواب والدین یکی از بزرگترین عوامل خطر در مورد خفگی ناگهانی نوزادان است.
وی افزود: غلت زدن بزرگسالان یا هر عاملی که دهان کودکان را بپوشاند می تواند باعث خفگی شود. اما حتی خوابیدن در کنار یک فرد دیگر می‌تواند منجر به کاهش اکسیژن شود که نوزادان را در معرض خطر بیشتری قرار می دهد.
این مطالعه شامل حدود 3،300 مادر از 32 بیمارستان ایالات متحده است. آنها نظرسنجی را هنگامی انجام دادند که نوزادان آنها بین 2 تا 6 ماه سن داشتند – بیشتر آنها بین 8 تا 11 هفته سن داشتند. مادران در طی دو هفته به سؤالات مربوط به مکان خواب نوزادان پاسخ دادند و مکان خواب آنها را برای دو هفته آینده اعلام کردند.
دو سوم مادران اعلام کردند: حداقل گاهی کودک را در اتاق خود می خوابانند. 51 درصد گفتند منحصرا نوزاد را در اتاق خود می خوابانند و 11 درصد دیگر گفتند نوزادان خود را در اتاق دیگری می خوابانند.
بیست درصد از مادران گزارش دادند که حداقل بخشی از اوقات، نوزاد را در تختخواب خود می خوابانند. ده درصد به طور خاص گفتند که کودک را فقط در تختخواب خود می خوابانند و 18 درصد از مادران گفتند که نوزاد را هم در اتاق خود و هم در تختخواب خود می خوابانند.
وقتی از آنها درباره طرز خواب نوزاد در دو هفته آینده سؤال شد ، مادران بیشتری گفتند قصد دارند نوزادان خود را در اتاق دیگری بخوابانند ،و حدود 24٪ از مادران گفتند که قصد دارند نوزاد را در اتاق خود بخوابانند.
وقتی پزشکان به مادران گفتند که کودک را در اتاق خود بخوابانند نه در تختخواب خود، آنها کمتر برای خواباندن نوزاد در تختخواب خود برنامه ریزی کردند.
كلمس افزود :امیدواریم كه این مطالعه تفاوتهای احتمالی بین آنچه والدین برای انجام آن برنامه ریزی می كنند و آنچه در واقع انجام می دهند را برجسته كند.
وی گفت: متخصصان اطفال باید در گفتگو در این موارد مهارت داشته باشند تا دریابند چه موانعی برای خواب ایمن وجود دارد. در حالت ایده آل ، شما می خواهید كه این گفتگوها قبل از اینكه والدین درگیر خستگی و استرس حاصل از داشتن یك نوزاد شوند، اتفاق بیفتد.
كلمس گفت: ما زمان زیادی را صرف آماده سازی مادران برای به دنیا آوردن نوزاد می كنیم و این تنها چند دقیقه تا چند روز طول می كشد. اما برای آماده کردن آنها به عنوان پدر و مادر واقعی، به ندرت وقت می گذاریم.
این تحقیق در مجله آکادمی طب اطفال آمریکا American Academy of Pediatrics منتشر شده است.
مترجم: محسن حدادی
No tags for this post.