قطعا محل انجام بازی نیز از اهمیت بسزایی برخوردار است. به عنوان مثال، پارک یکی از آن مکان هایی است که کودکان همیشه آن را دوست دارند. نکته ای که در این میان مطرح می شود این است که پارک هایی که به عنوان مکان بازی کودکان در سطح شهر وجود دارد تا چه حد از نظر امنیتی مناسب هستند؟ اهمیت این موضوع تا آنجاست که بسیاری از متخصصان علم روانشناسی بر سر این موضوع بحث می کنند که آیا اصلا کودکانمان را به پارک ببریم یا نه؟
چراکه، بازی و مکان مناسب آن نقش بسزایی در سلامت روان انسان ها در دوران کودکی و همچنین چگونگی شکل گیری شخصیت آنها در سنین بالاتر دارد. از گذشته های دور سلامت روان انسان ها همواره مورد توجه جوامع گوناگون بوده اما در سال های اخیر روش مواجهه با مشکلات سلامت روان از طیف مقابله و درمان بعد از به مشکل دچار شدن، به سمت پیشگیری از آن حرکت کرده است.
یکی از مسائلی که در حوزه پیشگیری از بیماری های روانی و تضمین سلامت روان افراد در دوران بزرگسالی آنها مطرح است، بازی است. مطالعات انجام گرفته در مورد سلامت روان کودکان بیانگر این است که بازی هایی که هدف آموزش دادن به آنها را دارند به دلیل اهمیت بازی در دنیای کودکان، می تواند تاثیر به مراتب بهتری بر ذهن کودکان داشته باشد. بازی کردن می تواند روشی برای ابراز احساسات درونی کودک نسبت به محیط اجتماعی و فیزیکی اطراف باشد با توجه به اینکه کودکان کلمات زیادی برای ابراز احساسات خود در ذهن ندارند این روش برای آنها حائز اهمیت است.
پژوهشی تحت عنوان «طراحی پارک سلامت روان کودکان با رویکرد معماری سینماتیک» یکی از راهکارهای مطرح شده برای مکان بازی کودکان را بهره گیری از معماری سینماتیک می داند. این نوع معماری برپایه حرکت و عدم سکون مخاطب پی ریزی شده است. از این رو، برای کودکان که عمدتا میل به تحرک دارند می تواند فضای بسیار مناسبی باشد.
این پژوهش که توسط کیوان بلوری و با راهنمایی دکتر سوگل شمتوب در دانشگاه آزاد اسلامی انجام شده معتقد است از آنجاکه، بخش قابل توجهی از فرآیند رشد کودکان در محیط های شهری رخ می‌دهد، باید به فضاهای طراحی‌شده برای کودکان به ویژه فضاهای در نظر گرفته شده برای بازی و گذران اوقات فراغت آنان توجه ویژه کرد.
فضاهای کودکان باید با برآورده ساختن بستر کالبدی مناسب جهت تحرک آزاد و فعالیت ایمن کودکان شرایط مناسب را برای رشد جسمی، ذهنی و اجتماعی آنان فراهم کنند، بنابراین باید به گونه‌ای طراحی شوند تا ضمن فراهم کردن مناسب‌ترین شرایط برای رشد کودکان، امنیت در حرکت آزاد و مستقل، امکان برخوردهای اجتماعی سازنده و جذابیت محیط برای آنان تامین شود. اینجاست که بحث معماری و طراحی این پارک ها اهمیت ویژه ای پیدا می کند.
بنابراین، برای تضمین سلامت روان افراد در آینده و جلوگیری از بسیاری از بیماری های روانی که از تبعات زندگی شهری، ماشینی و دیجیتال است. از مدیران جامعه انتظار می رود که نگران پرورش کودکان و نوجوانان باشند. یکی از این ابزارهای پیشگیری پارک ها و محل بازی کودکان هستند. به گونه ای که مسوولان و مدیران شهری و همچنین والدین کودکان باید پارک‌های کودک با دیدی غیر از صرفا یک زمین بازی و محل تفریحی نگاه کرده و با طراحی مطلوب پارک‌های کودک به ایجاد صفات برجسته در کودکان و نوجوانان و افزایش سلامت آنها کمک کنند.
گزارش: مهگل غفاری
No tags for this post.