بررسی دلیل منقرض نشدن انسان در طبیعت

پژوهش های جدید انسان شناسان در حوزه ژنتیک انسانی و تکامل انسان نشان می دهد که احتمالا نیاز به معاشرت ، توانائی یادگیری و قدرت انجام آزمایش و کسب تجربه به انسان های اولیه برای عبور از تنگنا های ژنتیکی دشواری که می توانست به منقرض شدن منجر شود ، یاری کرده است . این موضوع در زمانی رخ داده است که  مرزهای بین گونه های موجودات زنده محدود تر از حال حاضر بود .

این عملیات تحقیقاتی به سرپرستی یک پدر و دختر پژوهشگر انجام می شود که در دو دانشگاه مختلف مشغول انجام مطالعات در این رابطه هستند . ایزابل ویندر Isabell Winder در دانشگاه یورک University of York و نیک ویندر Nick Winder در دانشگاه نیو کاسل Newcastle University برای مطالعه و بررسی دقیق این فرایند ، اقدام به ترسیم مدلی از انسان های اولیه کرده اند که با عنوان  میمون های آسیب پذیر  یا “Vulnerable Apes” نامگذاری شده است . بر اساس این مدل ، فشارها و مشکلاتی که نوع انسان در طبیعت به طور عادی با آن دست به گریبان است مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است . انسان اولیه در مقایسه با سایر حیوانات، دارای مشکلات فراوانی برای بقا در محیط خشن طبیعی بود ، مشکلات وراثتی ویژه نژاد انسانی از قبیل قدرت کم آرواره ها و دندان ها ، بدن بدون مو و لایه محافظ ، کوتاهی قد ، ضعیف بودن دست ها و بازو ها ، پاهای مستقیم و ایستاده که احتمالا در زمانی ظاهر شدند که جمعیت انسان ها در کره زمین با کاهش رو به رو بوده و تحلیل می رفت .

نیک ویندر در رابطه با موضوع فوق ، این چنین توضیح می دهد : " در این شرایط و در زمانی که نوزادان و فرزندان انسان ها بسیار ضعیف هستند و قدرت دفاع از خود را ندارند ، بهترین حالت ، ایجاد همکاری و مشارکت جمعی برای حل مشکلات بود که سبب شد اصلح ترین و بهترین گونه موجود در طبیعت یعنی انسان ها بقا پیدا کنند . انسان هائی که از کودکان گروه خود محافظت کرده ، دقیق ، باهوش ، انعطاف پذیر و با قابلیت همکاری گروهی بودند . "

به این ترتیب بر اساس نظر دانشمندان ، مواردی که می توانست در طبیعت به عنوان نقطه ضعف انسان محسوب شود ، به نقطه قوت وی تبدیل شده و سبب بقای اجداد انسانی شد .

منبع

No tags for this post.