مهارکننده‌های پمپ پروتون(Proton-pump inhibitors) گروهی از داروها هستند که وظیفهٔ اصلی شان در بدن کاهش پایدار اسید معده است. آن ها قوی ترین گروه در میان داروهای مشابه هستند. اختراع این گونه از داروها در اوایل سال ۱۹۷۰ میلادی و با کشف وجود پروتئین‌های غشائی حامل پروتون در دیوارهٔ معده و تاثیر آنها بر ترشح اسید در معده حاصل شد. پی پی آی‌ها گروه قدیمی از داروهای مشابه اما با عملکرد گوناگون به نام آنتی اچ ۲ها با تاثیر کمتر را جایگزین کردند. این دسته از داروها یکی از پرفروش ترین داروها در جهان هستند و در کل موثر محسوب می‌شوند.
البته استفادهٔ متداوم و زیاد از این دسته از داروها می‌تواند منجر به شکنندگی و پوکی استخوان‌ها و کاهش ویتامین بی و منیزیم در بدن شود، همچنین می‌تواند منجر به بروز حساسیت نسبت به برخی غذاها به ویژه غذاهای حاوی پروتئین شود زیرا از ترشح آنزیم هایی که پروتئین را تجزیه می کرده‌اند جلوگیری می کند. برخی عوارض استفادهٔ کوتاه مدت از این داروها شامل سردرد، تهوع، شکم درد، سرگیجه و بی حالی هستند.
براساس مطالعه اخیر که نتایجش در مجله PLOS ONE به چاپ رسیده است، مصرف مهار کننده های پمپ پروتون می توانند 21-16% خطر انفارکتوس میوکاردی را افزایش دهند.
سکته قلبی (در اصطلاح پزشکی ام‌آی) و یا انفارکتوس میوکارد (Myocardial infarction) یا حمله قلبی٬ عبارت از انهدام و مرگ سلولی دائم و غیرقابل برگشت در بخشی از عضله قلب (میوکارد) است که به علت ازبین‌رفتن جریان خون و وقوع یک ایسکمی شدید در آن قسمت از قلب روی می دهد. این توقف گردش خون ممکن است ناگهانی و بدون هیچ علائم قبلی نمایان گردد یا پس از چند حمله آنژینی (درد قفسه سینه) نمود یابد. عمده‌ترین دلیل سکته بسته‌شدن رگ‌های تغذیه کننده قلب است. برای رفع انسداد غیر از دارو، از بالن و جراحی قلب باز (تعویض رگ مسدود شده) استفاده می‌شود. سکته قلبی نوعی عارضۀ فراگیر است که هرساله باعث در گذشتن هزاران تن می‌گردد.
No tags for this post.