امکان تغییر فعالیت بخش های ویژه ای از مغز

به گزارش  ایرنا از معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری، اطلاعاتی که از حسگرهای بدن نظر چشم و گوش به مغز می رسد هر یک برای پردازش به بخش مناسبی در مغز منتقل می شوند، برای مثال صدا ماشین در بخش آدیوتوری کورتکس مغز و بوی قهوه در اولفاکتوری کورتکس پردازش می شوند بنابراین هر بخشی از مغز به صورت ژنتیکی برای کاری خاص طراحی شده است. 

تحقیقات اخیر نشان می دهد که بخش های مختلف مغز می توانند کارهایی که به صورت ژنتیکی برای آن طراحی نشده اند را نیز انجام دهند. 

در سال 1996 دانشمندان نشان دادند که بخش بینایی کورتکس مغز می تواند در فعالیت های غیربصری نظیر خواندن خط بریل نقش داشته باشد.

اخیرا پژوهشگران موسسه فناوری ماساچوست (MIT) نشان دادند افرادی که به صورت مادرزاد نابینا هستند از بخش بینایی کورتکس مغز خود برای پردازش زبان استفاده می کنند و این به آن معناست که بخش بینایی کورتکس مغز به شدت تغییر فعالیت می دهد. 

این یافته محققان می تواند خط بطلانی بر نظریه قبلی در این باره بکشد چراکه پیشتر، تصور بر این بود که پردازش زبان تنها در بخش اختصاصی در مغز انجام می شود که به صورت ژنتیکی برای این کار برنامه ریزی شده است.

مارینا بندی از محققان علوم شناختی و مغز MIT می گوید: مغز شما یک سیستم بسته بندی شده غیرقابل تغییر نیست که تنها یک نوع فعالیت از پیش تعیین شده را انجام دهد بلکه یک سیستم پویا بوده که براساس تجارب روزمره شما می تواند فعالیت های خود را تغییر دهد.

در طول یک قرن گذشته محققان دو بخش مجزا در مغز را یافتند که محل تولید و درک زبان بوده است، همچنین بخشی به نام سنسوری کورتکس را یافته اند که فعالیت هایی نظیر شنیدن و دیدن را انجام می دهد. 

این بخش ها به صورت اختصاصی روی فعالیت های از پیش تعیین شده خود کار می کنند تا اینکه چندی قبل مشخص شد که بخش سنسوری کورتکس مغز می تواند اطلاعات از جنس دیگری را نیز پردازش کند. 

تاکنون هیچ نوع شواهدی مبنی بر پردازش زبان در بخش های دیگر مغز منتشر نشده بود اما این گروه نشان دادند که بخش بصری مغز نسبت به جمله ها و ساختارهای زبانی حساس است.

محققان این پروژه ثابت کردند که بخش هایی از مغز که به صورت ژنتیکی برای کاری نظیر تشخیص و تولید جملات طراحی نشده اند می توانند این فعالیت ها را انجام دهند.

No tags for this post.