اوتیسم یا درخودماندگی (Autism) نوعی اختلال رشدی از نوع روابط اجتماعی است که با رفتارهای ارتباطی و کلامی غیرطبیعی مشخص می‌شود. علائم این اختلال معمولاً تا پیش از سه‌سالگی بروز می‌کند و علت اصلی آن ناشناخته است.
اختلالات طیف اوتیسم (ASD) اختلالات پیچیده‌ای است و مطالعات انجام‌شده نشان می‌دهند که این اختلالات با صدها ژن مرتبط هستند. اوتیسم بر رشد طبیعی مغز در حیطه تعاملات اجتماعی و مهارت‌های ارتباطی تأثیر می‌گذارد.
درواقع کودکان و بزرگ‌سالان مبتلا به اوتیسم، در ارتباطات کلامی و غیرکلامی، تعاملات اجتماعی و فعالیت‌های مربوط به بازی، دارای مشکل هستند و این اختلال، ارتباط با دیگران و دنیای خارج را برای آن‌ها دشوار می‌کند.
یک نوع اختلال عصبی و رشدی در بیماری اوتیسم بر بسیاری از توانایی‌ها و تعاملات و فعالیت‌های فرد مبتلا تأثیر منفی می‌گذارد که در این میان می‌توان اضطراب و حساسیت انتخاب غذایی را نیز مشاهده کرد که در این‌گونه کودکان بسیار متداول است.
معمولاً کودکانی که دارای عارضه اوتیسم هستند، خود را با موضوعاتی سرگرم می‌کنند که فهم آن موارد برای سایرین دشوار است و این موضوع می‌تواند شرایط زندگی را برای این کودکان سخت کند. موضوعی که باید در این میان مدنظر قرار گیرد، این است که این گروه از کودکان، مسیر و نگرش خاص خود را برای مواجهه با دنیای اطرافشان و حرکت به جلو در زندگی دارند.
بر اساس تعریف عمومی پزشکی، اوتیسم نوعی بیماری و اختلال رفتاری است که دارای نشانه‌هایی از قبیل اختلال در رفتارهای ارتباطی و کلامی بوده که در پسران شایع‌تر از دخترها است. از دیگر نشانه‌های اوتیسم می‌توان به انجام حرکات تکراری و مداوم و مشکل در ایجاد ارتباطات اجتماعی اشاره کرد. علائم اوتیسم معمولاً در سال‌های نخست زندگی ظاهر می‌شود.
کودکان اوتیسمی زمانی که در معرض خطر قرار دارند به‌سختی می‌توانند میان غریبه و آشنا وجه تمایز قائل شوند. آن‌ها در این شرایط دچار تغییرات ناگهانی خلق‌وخو می‌شوند و نسبت به شرایط و اطرافیان واکنش تند نشان می‌دهند و به‌سرعت عصبانی شده و در فضا و شرایط جدید وحشت‌زده می‌شوند.
آن‌ها در بعضی موارد رفتارهای خودآزارانه و پرخاشگری از خود نشان می‌دهند. در این افراد حرکات تکراری مانند دست زدن، پریدن و پاسخ‌های غیرمعمول به افراد، دل‌بستگی به اشیا و یا مقاومت در مقابل تغییر نیز دیده می‌شود. در برخی موارد، اوتیسم موجب بروز حساسیت در بینایی، شنوایی، لامسه، بویایی و چشایی افراد مبتلا به این عارضه می‌شود.
کودکان مبتلا به اوتیسم به خاطر علایق و تمایلات سختگیرانه اشان به غذا می‌توانند زندگی والدین خود را بسیار دشوار کنند. در حالت عادی وادار کردن کودکان به خوردن یک ظرف پر از سبزیجات برای والدین سخت است و اگر این کودک به اوتیسم نیز مبتلا باشد، کاری چالش‌برانگیز و بسیار دشوارتر به نظر می‌رسد.
همان‌طور که گفته شد، یک اختلال عصبی و رشدی در بیماری اوتیسم بر بسیاری از توانایی‌ها و تعاملات و فعالیت‌های فرد مبتلا تأثیر منفی می‌گذارد که در این میان می‌توان اضطراب و حساسیت انتخاب غذایی را نیز مشاهده کرد که در این‌گونه کودکان بسیار متداول است.
رفتار کودکان مبتلا به اوتیسم به جهت حساسیت‌هایی که در انتخاب غذاها دارند، باعث می‌شود تا دچار کمبود برخی ویتامین‌ها و مواد مغذی شوند. به عقیده ویکی کوبلینر (Vicki Kobliner) از متخصصین تغذیه، کودک مبتلا به اوتیسم پنج برابر بیشتر از سایر افراد مبتلا به بیماری‌ها و اختلالات دستگاه گوارش مانند سندرم روده تحریک‌پذیر و یبوست شده و از این بیماری‌ها رنج می‌برد.
کوبلینر معتقد است که با انجام انتخاب‌های مناسب غذایی می‌توان این خطر را کاهش داد. او اعلام می‌کند که پژوهش‌ها مشخص کرده‌اند، كمبود كلسیم و پروتئین در كودكان اوتیسم بسیار متداول است.کمبود این مواد معمولاً باعث ایجاد مشکلات استخوانی و رشد ذهنی نادرست می‌شود. علاوه بر این، کمبود مواد مغذی در بدن که ناشی از بی‌نظمی در انتخاب غذاهای مناسب و تغذیه درست می‌شود، می‌تواند خطر ابتلا به مشکلات اجتماعی و پیشرفت تحصیلی کودک را افزایش دهد.
این متخصص تغذیه توصیه می‌کند که روغن‌های مفید را در رژیم غذایی کودکان مبتلا به اوتیسم خود بگنجانید برخلاف آنچه اکثر پزشکان اعتقاددارند که رژیم آن‌ها را از کربوهیدرات غنی سازید، این کودکان به پروتئین، ویتامین‌ها و روغن‌های مفید نیاز دارند.
مترجم: فاطمه کردی
No tags for this post.