یافته‌های جدید پژوهشگران نشان می‌دهد افزایش وزن و چاقی در سال‌های بین 20 تا 30 سالگی بسیار خطرناک بوده و خطر مرگ ناگهانی را بسیار بیشتر می‌کند. از سوی دیگر کاهش ناگهانی وزن در سنین پیری نیز به همین میزان خطرناک است.
در گزارش نهایی این تحقیقات عنوان‌شده است: «بر اساس تحقیقات انجام‌شده؛ مشخص شد تنظیم وزن در دوران جوانی و پیشگیری از افزایش وزن در این دوره، اهمیت زیادی در پیشگیری از وقوع مرگ زودرس دارد.»
پژوهشگران این تیم تحقیقاتی به بررسی ارتباط بین اضافه‌وزن و آمار مرگ و میر در سنین مختلف پرداخته و برای انجام آنالیزهای خود از داده‌های تحقیق ملی مرکز بهداشت و تغذیه ایالات‌متحده آمریکا (NHANES) استفاده کردند، این تحقیقات بر اساس آمارهای رسمی اخذ شده در سال‌های حدفاصل 1988 تا 1994 و سال‌های 1999 تا 2014 انجام شد که شامل مصاحبه‌ها، معاینات جسمی و نمونه‌های خون برای ارزیابی سلامت شهروندان آمریکایی بود.
محققان دریافتند، افرادی که در طول سال‌های جوانی و به‌طور خاص در فاصله 20 تا 30 سالگی اضافه‌وزن را تجربه کرده و چاق می‌شوند، به میزان بیشتری در خطر مرگ‌های ناگهانی هستند. از سوی دیگر این یافته‌ها نشان می‌دهد کاهش ناگهانی وزن در سال‌های بعد از میان‌سالی نیز برای بدن مناسب نبوده و می‌تواند خطر مرگ‌های پیش‌بینی‌نشده و ناگهانی را به میزان زیادی افزایش دهد.
تجزیه‌وتحلیل آن‌ها شامل بررسی اطلاعات بیش از 36 هزار نفر در سنین 40 سال و بالاتر و از طریق اندازه‌گیری وزن و قد بدن در شروع مطالعات و فراخوانی وزن در بزرگ‌سالی همین افراد (25 سال) و میان‌سالی آن‌ها (با میانگین سنی 47 سال) بود. به‌این‌ترتیب وزن و شاخص توده بدنی تمامی این افراد از سال‌های کودکی تا میان‌سالی موردبررسی قرار گرفت.
یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد حدود 10 هزار و پانصد مورد مرگ‌ومیر ناشی از عوامل مختلف و به‌طور خاص بیماری‌های قلبی برای افراد موردمطالعه در طول سال‌های تحقیق رخ داد. محققان همچنین دریافتند، افرادی که در طول سال‌های جوانی و به‌طور خاص در فاصله 20 تا 30 سالگی اضافه‌وزن را تجربه کرده و چاق می‌شوند، به میزان بیشتری درخطر مرگ‌های ناگهانی هستند.
از سوی دیگر این یافته‌ها نشان می‌دهد کاهش ناگهانی وزن در سال‌های بعد از میان‌سالی نیز برای بدن مناسب نبوده و می‌تواند خطر مرگ‌های پیش‌بینی‌نشده و ناگهانی را به میزان زیادی افزایش دهد.
شرح کامل این پژوهش و یافته‌های به‌دست‌آمده از آن در آخرین شماره مجله تخصصی BMJ منتشرشده و در اختیار پژوهشگران قرار دارد.
مترجم: فاطمه کردی
No tags for this post.