دکتر امیزه ناگی (Emese Nagy) از دانشگاه داندی (Dundee) اسکاتلند در مطالعات جدید خود به بررسی تأثیر نوع دست دادن در شکل‌گیری روابط اجتماعی پرداخته و در این رابطه اعلام کرد: دست دادن‌های طولانی و بیش از 3 ثانیه بر روابط تجاری و ارتباطاتی که بر پایه کسب‌وکار ریخته شده باشد، تأثیر منفی گذاشته و موجب بروز اضطراب در طرفین می‌شود.
دانشجویان کارشناسی ارشد دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه داندی با 36 شرکت‌کننده مصاحبه کردند و در این مصاحبه در مورد کار و آینده شغلی آن‌ها به گفتگو نشستند. سپس این شرکت‌کنندگان به یک محقق دومی معرفی شدند که در برخورد اول و هنگام معرفی، یا با حالت عادی (کمتر از 3 ثانیه) دست می‌داده و یا به‌صورت طولانی (بیش از سه ثانیه) دست می‌داده یا اصلاً دست نمی‌داده است.
سیاستمداران به‌طور ویژه نسبت به دست دادن‌های طولانی علاقه نشان می‌دهند که علاوه بر نشانه حس‌گرمی و صمیمیت، بیشتر از این عمل می‌خواهند اقتدار خود را به نمایش بگذارند؛ اما تحقیقات نشان می‌دهد که شاید این عمل در نگاه خبرنگاران و دوربین‌هایشان چشمگیر و قابل‌توجه باشد اما بر نتیجه کیفیت روابط کاری و شخصی آن‌ها تأثیر منفی گذاشته و آن را به خطر می‌اندازد.
لازم به توضیح است که این شرکت‌کنندگان در طول این تحقیقات و بررسی‌ها از اهمیت دست دادن اصلاً آگاه نبوده‌اند و تنها بر اساس پرسش‌هایی که از آن‌ها می‌شد، واکنش‌های خود را در اختیار محققان قرار می‌دادند تا بعداً موردبررسی قرار گیرد.
دکتر امیز ناگی در سال 2011 میلادی نیز تحقیقات مشابهی را در مورد تأثیر در آغوش گرفتن در روابط را موردبررسی قرار داده بود. او در توضیحاتش اظهار داشت: «دست دادن به‌طور خاص می‌تواند نشان احترام و اهمیت دادن باشد و نتیجه طولانی‌مدت را در روابط ما ایجاد کند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد بسیاری از رفتارها مانند در آغوش گرفتن که بیش از 3 ثانیه طول بکشد باعث تخریب و از بین رفتن روابط می‌شود.
در این تحقیقات جدید نیز مشخص شد اگر دست دادن طی یک بازه زمانی زیر 3 ثانیه صورت بگیرد باعث ایجاد احترام و تحکیم روابط می‌شود.»
دکتر ناگی در ادامه توضیحاتش تأکید کرد: «البته اگر این دست دادن بیش از 3 ثانیه طول بکشد ممکن است که شما تصور کنید این دست دادن طولانی باعث ایجاد حس‌گرمی و صمیمیت بین طرفین می‌شود درحالی‌که تأثیر منفی برگیرنده خواهد داشت. سیاستمداران به‌طور ویژه نسبت به دست دادن‌های طولانی علاقه نشان می‌دهند که علاوه بر نشانه حس‌گرمی و صمیمیت، بیشتر از این عمل می‌خواهند اقتدار خود را به نمایش بگذارند؛ اما تحقیقات ما نشان می‌دهد که شاید این عمل در نگاه خبرنگاران و دوربین‌هایشان چشمگیر و قابل‌توجه باشد اما بر نتیجه کیفیت روابط کاری و شخصی آن‌ها تأثیر منفی گذاشته و آن را به خطر می‌اندازد و می‌تواند واکنش‌هایی در سطح میلیونی مردم داشته باشد.»
این موضوع به‌طور خاص و در سال‌های گذشته با ظهور دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده آمریکا در روابط سیاسی نمود بیشتری پیداکرده و نوع خاص دست دادن‌های وی با روسای دولت‌های مختلفی همچون فرانسه، ژاپن و کانادا؛ خبرساز شده و برای مدت‌ها سوژه رسانه‌های سراسر جهان بود.
این نوع خاص دست دادن ترامپ از سوی روان شناسان و تحلیلگران زیادی موردتوجه قرارگرفته و آخرین نمونه آن، مطالعات دکتر امیزه ناگی در اسکاتلند است که نشان‌دهنده تأثیر نامطلوب این نوع دست دادن در روابط طرفین است.
محققان در این رابطه اعلام کردند: شرکت‌کنندگانی که مجبور به دست دادن‌های طولانی‌تر با همکاران ما شده بودند، از تعامل کمتر برخوردار بوده و کمتر می‌خندیدند و از خود اضطراب بیشتری نشان می‌دادند.
قابل‌توجه است که دست دادن کمتر از 3 ثانیه منجر به لبخند زدن‌های بعدی کمتری می‌شود اما این افراد از احساس طبیعی‌تری برخوردار بوده‌اند. در شرکت‌کنندگانی که با آن‌ها دست داده نشده بود، هیچ تغییر رفتاری دیده نشد.
شرح کامل این مطالعات و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله مهارت‌های ادراکی و حرکتی (Perceptual And Motor Skills journal) به چاپ رسیده و قابل‌دسترس است.
مترجم: احسان محمدحسینی
No tags for this post.