پژوهشگران دانشگاه پنسیلوانیا در مطالعات اخیر خود به دنبال یافتن پاسخی برای این سؤال بودند که چرا نرخ بروز اوتیسم در مردان، پنج برابر بیشتر از زنان است. دکتر گیدون نیو (Gideon Nave) از اساتید این دانشگاه و سرپرست تیم تحقیقاتی فوق‌الذکر در این رابطه گفت: «مطمئناً وقتی بحث از تمایز جنسیتی است، اصلی‌ترین مظنون و گزینه محتمل که به ذهن می‌رسد، تستوسترون است.»
یک نظریه که برای توضیح این تفاوت جنسی در تشخیص اوتیسم ارائه می‌شود، این است که اوتیسم بیانگر اغراق در تمایلات مردانه‌ای است که با یک سبک تفکر خاص مشخص می‌شود که بیشتر از همدلی داشتن، به سیستم سازی علاقه دارد.
مطالعات پیشین، این فرضیه «مغز بیش‌فعال مردانه» را تائید می‌کند و البته بر اساس پژوهش‌های قبلی انجام‌شده این باور وجود داشت که ارتباطی بین افزایش تستوسترون و كاهش همدلی شناختی و ظرفیت درک احساسات دیگران كه ازنظر شخصیتی در افراد مبتلا به اوتیسم بسیار کم است، وجود دارد. این مطالعات در مقیاس کوچک و بر اساس بررسی موردی چند نمونه خاص انجام‌شده و عمومیت نداشتند.
در مطالعات جدید انجام‌شده که بزرگ‌ترین مطالعه صورت گرفته در این حوزه به شمار می‌رود، دکتر گیدون نیو و همکارانش 643 مرد مختلف و سالم را موردبررسی قرار داده و به برخی از آن‌ها داروی تستوسترون و به برخی دیگر دارونماها فاقد تأثیر ارائه کردند. پس‌ازاین، سطح همدلی این مردان با استفاده از پرسشنامه‌ها و رصد رفتارهای آن‌ها بررسی شد.
در یکی از این آزمایش‌ها، به شرکت‌کنندگان عکسی از چشمان بازیگری نشان داده‌شده و از آن‌ها خواسته شد توصیف احساسی را که با وضعیت بازیگر مطابقت دارد، انتخاب کنند. در ادامه مشخص شد که هیچ ارتباط مستقیمی بین عواطف و حس همدلی و سطح تستوسترون این افراد دیده نمی‌شود.
دکتر ایموس ندلر (Amos Nadler) از اعضای این تیم تحقیقاتی و استاد دانشگاه وسترن کانادا در این رابطه گفت: نتایج مطالعات ما به‌طور واضح نشان می‌دهد که هیچ رابطه‌ای مستقیم و خطی بین قرار گرفتن در معرض تستوسترون و همدلی شناختی وجود ندارد.
بااین‌وجود، این احتمال را نمی‌توان نادیده گرفت که سطح تستوسترون می‌تواند با روش‌های غیرمستقیم به حس همدلی و احساسات فرد مرتبط باشد. به نظر می‌رسد اگر تستوسترون در این حوزه تأثیری داشته باشد، این اثر به‌طور مستقیم نبوده و بسیار پیچیده است. بااین‌حال، معمای تفاوت جنسی در بروز اوتیسم همچنان ناشناخته و حل‌نشده باقی ماند.
در پایان دکتر گیدون نیو خاطرنشان کرد: من فکر می‌کنم در حال ما ناگزیر به پذیرفتن جهل و نادانی خود در این حوزه هستیم.
مترجم: احسان محمدحسینی
No tags for this post.