لزوم تکثیر گونه های جانوری در خطر انقراض در محیط طبیعی

پژوهش های جدید انجام شده توسط محققان دانشگاه شرق آنجلیا (University of East Anglia) واقع در انگلستان نشان می دهد ، بهتر است که پرورش و تکثیر گونه های در معرض خطر انقراض در محیط طبیعی انجام شود تا این که  در حالت اسارت و در محیطی غیر از محیط طبیعی جانوران صورت گیرد .

بررسی گونه کمیاب و در معرض خطر انقراض پرنده هوبره بزرگ هندی (Great Indian Bustard) نشان می دهد که شکار ، کشاورزی و سیم های انتقال برق از عوامل به خطر افتادن نسل اینگونه پرندگان محسوب می شوند . تعداد این گونه پرنده از هزار قطعه در سال 1970 میلادی به صد تا دویست قطعه در حال حاضر کاهش پیدا کرده است .  

تیم تحقیقاتی این دانشگاه با استفاده از مدل های جمعیتی ، اثر بالقوه پرورش اسارتی و فن پرورش و حفاظت جانور در محیط طبیعی را مورد بررسی قرار دادند . این محققان در رابطه با موضوع فوق  اعلام کردند : " نتایج بررسی ها نشان می دهد که عمل فوری و موثر در محافظت و گسترش زیستگاه طبیعی پرنده هوبره بزرگ هندی می تواند از انقراض این پرنده در طبیعت جلوگیری کند . "

دکتر پل دالمن (Paul Dolman) سرپرست این تیم تحقیقاتی در این رابطه می گوید : " بدون حفاظت و نگهداری این پرندگان در طبیعت وحشی ، هیچ امیدی نیست تا پرندگانی که در حالت اسارت و در محیطی غیر محیط طبیعی پرورش پیدا کرده اند و به طبیعت آزاد و وحشی باز گشته و جانشان به خطر نیافتد . در واقع این گونه پرورش و نگهداری ، شانس بهتری برای نجات آن ها خواهد بود و بدون اینکه انرژی و هزینه ای معطوف این برنامه شود می توان اقدامی فوری برای زیستگاه های باقی مانده این پرنده انجام داد و با این عمل نتیجه بهتری در برابر جلوگیری از انقراض این گونه پرنده به دست خواهد آمد .

به اعتقاد پژوهشگران این پروژه تحقیقاتی ، بررسی ها و تحقیقات جدید آنها این مساله و نظریه قدیمی را که اگر هنگامی یک گونه در معرض خطر انقراض در طبیعت وجود داشته باشد برای حفظ آن بهتر است پرورش و نگهداری آنها در محیطی محدود و به دور از حیات وحش انجام گیرد ، را به چالش می کشد .

در خاتمه قابل ذکر است که شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله بوم شناسی کاربردی (Journal of Applied Ecology) به چاپ رسیده و قابل دسترس است .

منبع
 

No tags for this post.