پژوهش های جدید انجام شده توسط محققان دانشگاه شرق آنجلیا (University of East Anglia) واقع در انگلستان نشان می دهد ، بهتر است که پرورش و تکثیر گونه های در معرض خطر انقراض در محیط طبیعی انجام شود تا این که در حالت اسارت و در محیطی غیر از محیط طبیعی جانوران صورت گیرد .
بررسی گونه کمیاب و در معرض خطر انقراض پرنده هوبره بزرگ هندی (Great Indian Bustard) نشان می دهد که شکار ، کشاورزی و سیم های انتقال برق از عوامل به خطر افتادن نسل اینگونه پرندگان محسوب می شوند . تعداد این گونه پرنده از هزار قطعه در سال 1970 میلادی به صد تا دویست قطعه در حال حاضر کاهش پیدا کرده است .
تیم تحقیقاتی این دانشگاه با استفاده از مدل های جمعیتی ، اثر بالقوه پرورش اسارتی و فن پرورش و حفاظت جانور در محیط طبیعی را مورد بررسی قرار دادند . این محققان در رابطه با موضوع فوق اعلام کردند : " نتایج بررسی ها نشان می دهد که عمل فوری و موثر در محافظت و گسترش زیستگاه طبیعی پرنده هوبره بزرگ هندی می تواند از انقراض این پرنده در طبیعت جلوگیری کند . "
دکتر پل دالمن (Paul Dolman) سرپرست این تیم تحقیقاتی در این رابطه می گوید : " بدون حفاظت و نگهداری این پرندگان در طبیعت وحشی ، هیچ امیدی نیست تا پرندگانی که در حالت اسارت و در محیطی غیر محیط طبیعی پرورش پیدا کرده اند و به طبیعت آزاد و وحشی باز گشته و جانشان به خطر نیافتد . در واقع این گونه پرورش و نگهداری ، شانس بهتری برای نجات آن ها خواهد بود و بدون اینکه انرژی و هزینه ای معطوف این برنامه شود می توان اقدامی فوری برای زیستگاه های باقی مانده این پرنده انجام داد و با این عمل نتیجه بهتری در برابر جلوگیری از انقراض این گونه پرنده به دست خواهد آمد .
به اعتقاد پژوهشگران این پروژه تحقیقاتی ، بررسی ها و تحقیقات جدید آنها این مساله و نظریه قدیمی را که اگر هنگامی یک گونه در معرض خطر انقراض در طبیعت وجود داشته باشد برای حفظ آن بهتر است پرورش و نگهداری آنها در محیطی محدود و به دور از حیات وحش انجام گیرد ، را به چالش می کشد .
در خاتمه قابل ذکر است که شرح کامل این پژوهش ها و نتایج حاصل از آن در آخرین شماره مجله بوم شناسی کاربردی (Journal of Applied Ecology) به چاپ رسیده و قابل دسترس است .
No tags for this post.