وی دانشنامه کارشناسی‌ارشد خود را در رشته ریاضیات از دانشگاه کارلسروهه آلمان در سال ۱۹۸۸ دریافت کرد. سپس تحصیلات خود را در رشته علوم کامپیوتر در دانشگاه بن آلمان ادامه داد.
این دانشمند برجسته ایرانی رساله دکترای خود را با موضوع «بهبود نظریه کدگذاری و پیچیدگی از طریق زمینه های تابع جبری» در سال 1991 و رساله پسادکترای خود را با موضوع «برخی جنبه‌های کاربردی کدگذاری محاسباتی و نظریه اعداد» در سال 1998 به انجام رساند.
پایه گذاری نخستین مدرسه تابستانی در زمینه جنبه‌های نظری علوم کامپیوتر در تهران در سال 2000 از فعالیت های برجسته ایشان است.
وی از سال ۲۰۰۳ در دانشکده انفورماتیک و علوم ارتباطات (I&C) و همچنین دانشکده علوم پایه (FSB) دانشگاه پلی‌تکنیک فدرال لوزان (EPFL) استاد تمام بوده است. ایشان هم اکنون صاحب کرسی استادی در زمینه الگورتیم‌ها در I&C و همچنین کرسی استادی در زمینه ریاضیات الگوریتمی در FSB است. پروفسور شکرالهی در سال 2017 در حوزه نظریه اطلاعات، به خاطر تلاش‌های اثرگذارش در زمینه «مشارکت بدوی در ارتباطات: کدهای رپتور» برگزیده جایزه مصطفی(ص) شد.
در ادامه گفتگوی سیناپرس را با این ریاضیدان برجسته ایرانی می خوانید:
چه شد که ریاضی را انتخاب کردید؟
من در یک خانواده معمولی و متوسط متولد شدم و پدرم یک کارگر بود. هنگامی که کودک بودم، دایی من وارد دانشگاه شد و ایشان فرهنگ دانشگاه و علم را وارد خانواده ما کردند. حدودا شش سالم بود که نظریه مجموعه ها را به من یاد دادند و این نقطه عطفی در زندگی من بود.
چراکه، به محض اینکه انسان متوجه می شود در یک رشته چیزی را می فهمد و کاری از دستش بر می آید این خود مشوق بزرگی است. من هم اینگونه بود که متوجه شدم می توانم ریاضی را دوست دارم و همان چیزی است که می توانم از آن لذت ببرم و در کنار آن کارهایی را انجام دهم.
اگر به گذشته بازگردید بازهم این رشته را انتخاب می کنید؟
بله، از زمانی که کلاس پنجم دبستان بودم مطمئن شدم که می خواهم ریاضیدان شوم.
کمی راجع به ریاضی برایمان صحبت کنید؟
مسلما ریاضی یکی از علوم پایه است و کاربرد آن در علوم مختلف مانند فیزیک و… بر کسی پوشیده نیست. مسلما ریاضی علم است اما می توان پا را فراتر نهاد و اینگونه ادعا کرد که ریاضی یک زبان است. زبانی است که به وسیله آن می توانیم پروسه های مختلف را به یک صورت بسیار ناب مدل سازی کنیم و چیزهایی که می بینیم را توضیح دهیم.
آینده این علم را در کشورمان چگونه ارزیابی می کنید؟
ببینید این موضوع به عوامل زیادی بستگی دارد که مهمترین آنها توجه به نخبه و نخبه پروری است. ایران می تواند به دوران اوج خود بازگردد به شرط اینکه به نتیجه کار بیشتر از خود کار اهمیت داده شود و مردم و مسوولان و تک تک افراد جامعه در هر جایگاه و موقعیتی که هستند، برای علم و عالم ارزش قائل شوند. اگر اینگونه باشد من آینده درخشانی برای این علم و همه علوم دیگر در کشورم پیش بینی می کنم.
چه توصیه ای به دانشجویان و علاقمندان به این رشته دارید؟
در حوزه علم، به دنبال ایده های ناب باشید و نگذارید کسی جلویتان را بگیرد. من در سن کم به راه های بزرگی رسیدم که مدیون اساتیدی بودم که دست من را باز گذاشتند و این سرمشقی شد برای من در مواجهه با دانشجویانم.
از نظر من، ایده ناب ایده ای است که کاملا سوا از ایده های دیگر باشد و لزوما هم شاید درست و کاربردی نباشد.