پینه یعنی شکل گیری پوست ضخیم شده بر اثر مالیده شدن به سطوح دیگر که در واقع پینه بستن پوست برای این است که لایه‌ای محافظ روی روپوست تشکیل شود و از پارگی روپوست بر اثر ادامه سایش‌ها جلوگیری کند.
«دنیل لیبرمن» استاد زیستشناسی تکاملی در دانشگاه هاروارد میگوید: هر چقدر پینه پاها ضخیم تر شود، موقع دویدن فرد کمتر درد را احساس میکند، اما هرگز حس لامسه در پاها از دست نمی رود.
برای کشف علت این امر، تیم تحقیقاتی و همکاران لیبرمن در آلمان و آفریقا، ضخامت پینه پای 81 فرد بزرگسال را در غرب کنیا اندازهگیری کردند. شرکتکنندگان در این آزمایش، ترکیبی از ساکنان شهرها و روستاها بودند؛ بعضی از آنها همیشه کفش میپوشیدند اما بعضی دیگر اغلب یا همیشه با پای لخت راه می رفتند.
محققان با استفاده از یک دستگاه کوچک که به پوست پای آنها فشار وارد میکرد، میزان حساسیت پاشنه پای آنها را اندازه گیری کردند. وقتی آنها ضربهای را از دستگاه احساس میکردند، دکمه را فشار میدادند. نتایج این آزمایش، رابطهای بین ضخامت پینه پا و حساسیت پایین پوست نشان نداد.
لیبرمن میگوید: افرادی که پینه ضخیم تری داشتند، حساسیت کمتری نداشتند. از آنجا که پای انسان وقتی همیشه لخت باشد پینه میبندد، این تصور به وجود می آید که این پینه ها مانع از توانایی ما در حس کردن زمین زیر پای ما میشود این درحالی است که آزمایشات چنین چیزی را رد می کند.
مترجم: محسن حدادی
No tags for this post.