به گزارش ایرنا از ساینس، این ابزار جدید به اندازه سایر حسگرهای دی اکسید کربن موثر است اما از نظر اندازه کوچکتر و ساده تر است.توانایی های این ابزار در زمینه جذب دی اکسید کربن، از یک پلیمر نمکی به نام مایعات یونی ناشی می شود.مایعات یونی واقعا مایع نیستند بلکه درشت مولکول های (ماکرو مولکول ها) زنجیره مانندی از نمک های جامد هستند که طیف وسیعی از کاربردهای بالقوه دارند.
محققان موسسه فناوری ETH زوریخ در سویس برای بررسی اینکه آیا این پلیمر می تواند به عنوان حسگر دی اکسید کربن عمل کند یا خیر، این ماده را با انواعی از نانو ذرات معدنی جاذب دی اکسید کربن مخلوط کردند.آنها متوجه شدند که یک ترکیب خاص زمانی که با دی اکسید کربن واکنش نشان می دهد، رسانا می شود.
اما به گفته کریستوف ویلا دانشجوی دکتری و محقق مواد در آزمایشگا موسسه فناوری ETH زرویخ، این پلیمر و نانو ذرات هر کدام بطور جداگانه رسانای الکتریسیته نیستند.وی افزود: ولی زمانی که آنها را به یک نسبت خاص ترکیب می کنیم، خواص رسانایی آنها به سرعت افزایش می یابد.
این محقق می گوید: به تصور ما دی اکسید کربن بر تحرک ذرات شارژ شده در ماده تاثیر می گذارد.اما چیزی که این کشف را امیدوارکننده می سازد این حقیقت است که این هدایت ناشی از مواد شیمیایی، در دمای اتاق صورت می گیرد.
این در حالی است که تا کنون مواد هادی شیمیایی تنها این خواص را در درجه حرارت چند صد درجه سلسیوس نشان داده اند.
محققان می گویند، ابداع یک حسگر ساده تر و کوچکتر فواید مختلفی دارد که از جمله آنها می توان به بهبود دستگاه های اندازه گیری تنفس هوا برای غواصی و کوهنوردی در ارتفاع بالا اشاره کرد. این فناوری همچنین موجب تقویت شماری از ابزارهای پزشکی نیز می شود. از این ماده در علم هواشناسی و گزارشها و پیش بینی های مرتبط آن استفاده می شود. به گزارش ایرنا،این مطالعه در مجلهAdvanced Functional Materials منتشر شده است.
No tags for this post.